Idą święta

[Liliana]

Uśmiecham się do lustra, szeroko, odświętnie,
zatykając świerkową gałązkę za ramą,
do kominka dorzucam sosnowe polano,
świeży zapach żywicy wypełnia powietrze.

Wśród srebrzystych aniołów dyskusja zacięta –
czy parapet, komodę, a może stół wybrać?
Przeczuwając śmierć rychłą, buntuje się ryba,
ale na nic jej sprzeciw, tradycja – rzecz święta.

Już czekają prezenty – i małe, i duże,
ciesząc oczy czerwono-złotymi barwami,
brokat błyszczy na bombkach, mięciutki aksamit
zdobnych kokard otula choinkę po czubek.

Jeszcze chwila i gwiazdka, ta pierwsza, zamruga,
wraz z opłatkiem popłyną życzenia od serca,
wybrzmi ciche – Lulajże, Jezuniu – kolęda,
nie zepsuje nastroju grudniowa szaruga.

By zachować na dłużej serdeczność i ciepło,
aromaty, wzruszenia tej nocy najświętszej,
wigilijne okruszki zawinę w serwetkę
i starannie zaszyję świerkową igiełką.

[EdwardSkwarcan]

Ładnie się napracowałaś lilii, żeby dopieścić strofy
Upchnęłaś maksimum, żeby zachwycić oczy i usta
Smaczny ten wiersz.

[Leon Gutner]

I zapach żywicy wypełnił powietrze i ten wiersz .
Bardzo ładnie świąteczny wiersz .

Z przyjemnością L.G.

[Liliana]

Upchnęłaś maksimum, żeby zachwycić oczy i usta

Starałam się. Dzięki, Ed.

Dodano -- 29 gru 2016, 22:30 --

Bardzo ładnie świąteczny wiersz .

Miło mi, Leo. Dzięki.

Obu panów serdecznie i przednoworocznie pozdrawiam