O obrotach...

[alchemik]

Cóż,

pustych słów nie kochają gwiazdy.
Jak więc wykrzyczeć mam?
Spod powiek lśnią
nazbyt odległym blaskiem,

a w próżni dźwięku brak.

Pędź, pędź błękitna, 
w tańcu wokół słońca.
Patrz, niedaleko Mars 
czerwienią się wtrąca.

Spójrz,

w pulsie krwi przetaczam na orbitę,
przez prawo ciał.
Wśród pustki gnam i krążę po elipsie,

a nocą sny przemycam;
jak to bym dotknąć chciał.

Śpiewaj i tańcz
w niebieskich sfer muzyce.
Ja będę pląsał obok,
ocean w dłoń pochwycę.

Podciągnę stąd sukienki falbanki,
uniosę wzwyż.
Zaleję ląd, wycofam ukradkiem
pobladłą twarz.

W pętli, a przecież trwam.

Odliczam dni, trwonię kolejne kwadry.
Kosmiczny pył piętnuje mnie,
cętkami blizn szkaradnych.

Na zegarmistrza próżny gniew.

Lecz ty wciąż tańcz
w pstrokatej spódnicy.
Zielony gaj
pielęgnuj pod błękitem.

Nie sięgnę, choćbym chciał.

[bartosia]

Przeczytalam z przyjemnoscia

Szczegolnie ladne to:

"Śpiewaj i tańcz
w niebieskich sfer muzyce.
Ja będę pląsał obok,
ocean w dłoń pochwycę."

[EdwardSkwarcan]

śpiewaj i tańcz
w niebieskich sfer muzyce.
Ja będę pląsał obok,
ocean w dłoń pochwycę.

To sobie wybrałem
Ciekawy zapis i ta śpiewność wpadająca do ucha
To dopiero kunszt!

[alchemik]

Hej, Ed, dzięki.
Ale dobrze zauważyłeś pewną śpiewność utworu.
Pisząc to, zrezygnowałem raczej z rytmu na rzecz melodii.
Po prostu nuciłem podczas pisania.

Jerzy

[eka]

O obrotach sfer niebieskich... a konkretnie pełna podziwu pieśń Księżyca dla Ziemi. Bardzo ładnie przemycona w astronomii emocja.
W sumie... należy się Gai, Księżyc najprawdopodobniej w postaci mniejszej planety, przyciągany, szedł na kursie kolizyjnym, a następnie podczas zderzenia wyrwał Ziemi kawał materii i utkwił na jej orbicie.
Ładna liryka.

[Leon Gutner]

Leo też z przyjemnością bo lirycznych kropli tutaj sporo .
A najbardziej spodobało mi się wtrącanie czerwienią

Z uszanowaniem L.G.