w świątyni

[EdwardSkwarcan]

w świątyni

klęcząc z onieśmieleniem w półmroku świątyni
odnajduję tęsknotą serca moich bliskich
i jak żywe wspomnienia z dzieciństwa kołyski
kiedym w ramionach matki pierwszy krok uczynił

wróciłem by pozbierać rozproszone myśli
do opoki praojców perły wszystkich świętych
co oparła się burzom przez wieków odmęty
kojąc łzy tych co byli i na wieczność wyszli

tu sepleniąc szeptałem pierwsze słowa wierzę
na kolanach raczkując do cudownej Matki
dźwigałem próśb tysiące niosąc setki zwierzeń

z nadzieją gdy w potrzebie smutek oczy zaszklił
przynoszę swe upadki i troski w ofierze
Panie wspomnij mą słabość kiedy dzień ostatni

[Leon Gutner]

Edwardowe wyznanie wiary .

Miło było odczytać .

Z uszanowaniem L.G.

[Henryk VIII]

Mickiewiczowskie klimaty. Piszesz:" wróciłem by pozbierać rozproszone myśli
do opoki praojców perły wszystkich świętych
co oparła się burzom przez wieków odmęty" - ładnie

[EdwardSkwarcan]

Mickiewiczowskie klimaty. Piszesz:" wróciłem by pozbierać rozproszone myśli
do opoki praojców perły wszystkich świętych
co oparła się burzom przez wieków odmęty" - ładnie

Dziękuję Królu