sen

[jabberwocky]

Kot zasnął na moim rękawie
jak tamten kot Mahometa.
Już się nie ruszam prawie,
to moja kotka. Kobieta.
Niech śpi na moim ramieniu,
nie mam sumienia jej budzić,
co kotu po takim sumieniu
jakie spotyka u ludzi?

[Gorgiasz]

co kotu po takim sumieniu
jakie spotyka u ludzi?

Zdecydowanie do niczego się nie przyda.
Koty być mądre.

[Stella]

[EdwardSkwarcan]

Cztery koty na osiem wersów to przesada

[Leon Gutner]

Nie przepadam za kotami .
Kotka kobieta to już całkiem co innego

Z ukłonami L.G.

[Enbers]

Nie wiem, czy to zamierzone, czy tylko moje własne skojarzenie, ale zarówno po rytmie czytania, po początku tekstu, a także w pewnym sensie po tematyce -----> natychmiast przypomniał mi się jeden z moich ulubionych wierszy.

Adam Asnyk


Ból zasnął we mnie już z cicha,
Jak dziecię krzykiem zmęczone;
Łzy na dno duszy kielicha
Spływają niepostrzeżone.

Wszystkie żywota gorycze
Zamknąłem w sercu jak w grobie;
Niech drzemią w nim tajemnicze.
Nie mówiąc światu o sobie.

Lecz jeszcze męczarnia cudza
Łzę wydobywa spod powiek,
Do gorzkiej myśli pobudza
Przybity rozpaczą człowiek.

Jęk, który w ciemnościach słyszę,
Paląca nędzarzów skarga,
Jeszcze przerywa mi ciszę
I żalem pierś moją targa.

A nie tych żal mi najbardziej,
Co cierpią niezasłużenie:
Ci, jako rycerze twardzi,
Znieść mogą każde cierpienie:

Ci, chociaż los ich przygniata,
Chociaż nieszczęścia dłoń kruszy,
Mają współczucie od świata
I spokój własnej swej duszy.

Lecz żal mi tych, którym cięży
Poczucie spełnionej winy,
Co w sercu noszą kłąb węży
I cierpią z własnej przyczyny.

Takiej boleści posępnej
Najsilniej wstrząsa mną echo...
Gdyż w mrok ich duszy występnej
Nie można zstąpić z pociechą.