Polsko (z pamiętników Chopina)

[4hc]

weź za rękę i usiądźmy, tam pod drzewem
wtem mnie zabierz w lata młode, te bez skazy
bez gałęzi ułamanych, uschłych zwiędłych nie przyjaźni
bez opadłych liści warstwy - złych doświadczeń pozrzucanych

i przed chwilę tak okrutną, kiedy trzeba było przetrwać
kiedy rąbiąc me korzenie, do donicy wysadzili
słusznej walki zakazując, bym mógł przeżyć w ich niewoli
w inne miejsca przewozili, (jako okaz cyrk igraszkę) bym im grał na fortepianie...

dzisiaj ja Twój ambasador, tęsknię za tym co już było
i żałuję męki strasznej, że nie mogłem kulą zginąć
lecz że przyszło żyć mi nadal, kiedy serce już wydarte

[coobus]

Bardzo dobry wiersz. Nie wiem, czy powinien się znaleźć wśród rymowanych. Raczej nie. Ale to akurat sprawa drugorzędna. Taka wyrywkowa i chaotyczna interpunkcja trochę osłabia wiersz. Ale widzę, ze niekonsekwencja jest modna a wszystkie chwyty dozwolone. Więc niech już będzie.

[4hc]

interpunkcja zanikła jedynie w nawiasie. reszta jest, jako średniówka po ośmiu.
co do rymów to faktycznie, nie są klasycznie poukładane, mea culpa. pozdrawiam

[EdwardSkwarcan]

do donicy wysadzili

W którym znaczeniu: ozdabiać, wybijać, obsadzać, wyważać, wystawiać, wyrzucać, wypuszczać, czy burzyć?

[4hc]

mogłoby być prze - sadzili
ale pattosu mniej (uśmiech)