Chudoba

[tabakiera]

Białe kości pod krzyżem schowane,
nie czekają na panów psie cienie,
pająk wplótł się w sieć żółtych firanek,
pusto w starym, zziębniętym kościele.

W martwym niebie odbija się głucho
klucz zgubiony, bo gniazdo zmurszałe.
Wyszedł chłop z pochylonej chałupy.

Usiadł sam, liczy ślady na trawie.

[eka]

Tytuł oddaje biedę kreślonej przestrzeni. Zainspirował Cię konkretny obraz malarski?
Dekadencko, plastycznie, a szczególnie przemówiła analogia klucza ptaków bez gniazda z kluczem zgubionym do dawnej świetności.

[tabakiera]

Tak, Ewo, to ważne nawiązanie, bo na moim "obrazku" zmieniły się czasy.
Pierwotnie dałam tytuł "Bociany" (żeby narzucić czytelnikowi konkretne dzieło Chełmońskiego), ale bociany nie tworzą klucza.
U niego widzę klucz, ale to może półkole. To i się zamotałam.
Klucz u mnie być musi. Bez tej gry słownej polegnie treść.


Zmieniłam więc tytuł, Żeby nie było, że się nie znam na ornitologii (nie znam się).

Wiersz z wykopalisk. Robiąc porządki (wyrzucając część szufladowych staroci) znalazłam pierwszą strofę, dokończyłam i dałam mu jeszcze szansę.

Dzięki.

[witka]

Rasowa.
Czerwonych polskich siedem krów tłustych, teraz już głodnych.

[Stella]

Piękny wiersz.

[tabakiera]

Witko - myślę, że czerwone krowy zawsze sobie poradzą.
Dzięki.

Stello - dziękuję, miło.

[alchemik]

Dorotka, dobrze, że wykopałaś i uzupełniłaś.
Choć tytuł mocno narzuca interpretację.
Może to były żurawie?
Wiesz, one akurat kluczem, a Chełmoński mógł się nie znać na ornitologii tak jak ty.
A inspiracja obrazem to niekoniecznie kalka.

Mi pasowałby tytuł Żurawie.
Jesienią odlatują z klangiem, pozostawiając nas samych i bez klucza.

Dobry wiersz

Jurek

[Mchuszmer]

Dołączam się, obrazowo i klimatycznie, w ładnym rytmie, rymie i innych współbrzmieniach; synestezja, zmysły uruchamia to dwojakie odbijanie się. Nienachalne inwersje dodają sensu wersom. Opuszczona wieś (odlotowe wykorzystanie bocianiej inspiracji), wszystko tu przeminęło z kluczem, jak właściciele śladów. Brawo:-)

[tabakiera]

Jurek - myślałam nad "Żurawie" (jeszcze by skojarzenie ze starą studnią doszło), ale wtedy jakby wypieram inspirację albo poprawiam Mistrza. Nie wchodzi to w grę.
Wiem, że tytuł narzuca interpretację, ale treść nie jest i tak szczególnie ukryta.
Jeszcze pomyślę.

Mchuszmerze - dzięki. Szczególnie za zwrócenie uwagi na dwojakie odbijanie się.
Cieszy mnie, że klimat i obrazy przemawiają.

[Leon Gutner]

Nic już dodać więcej do przedmówców Leo nie zdoła .
Poczytałem z przyjemnością .

Ukłony L.G.