villa alienatio

[Miladora]

gdzieś przez październik brnie samotnie
w kowbojskich butach z pustką w głowie
w kurtce zapiętej na guziki

wśród tłumu ludzi tak przelotnie
opływających go wciąż chłodem
jakby nie istniał lub był nikim

u rąk w kieszeniach brzęczą sople
zgrabiałych palców liczą drogę
z okruchów monet tworząc mity

wędruje poza w głąb i w siebie
w dni niebędące żadnym chlebem
w dni których już nie można zliczyć



Inspirowane Nocnym kowbojem
http://www.youtube.com/watch?v=ZGORPUzLxtU

[Leon Gutner]

Chyba sprawiasz ze Leo zaczyna lubić taką formę

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

i jest, Mila, fajna refleksja nad człowiekiem, który nie może znaleźć swojego miejsca wsród innych...



I multum ciepłych pozdrowieniek...
Ewa

[Miladora]

Chyba sprawiasz ze Leo zaczyna lubić taką formę

Jak już kiedyś mówiłam, to dawna, włoska forma villanelli. Jest inna, więc może bardziej trafić do przekonania.
Doceniam, Leonku, że zaczynasz.

fajna refleksja nad człowiekiem, który nie może znaleźć swojego miejsca wsród innych...

Jakoś ten październik utkwił mi w głowie, Ewuńka.

Dziękuję, kochani

[e_14scie]

wielu z nas, analogicznie...
wiersz i forma, Mila

[Miladora]

Dzięki, Listeczku.
Ten wiersz ma drugą część - napisał ją Stepanian.
Ale nie będę cytować - poczekam, może sam ją da.

Dobrego wieczoru

[Aldona Latosik]

pozdrawiam i uśmiech zostawiam

[Miladora]

Dziękuję, Aldonko - wzajemnie.

Dobrego dnia.

[Nicol]

No i obrazek jak się patrzy

[Miladora]

No i obrazek

Pocztówka dźwiękowa.

Dzięki, Nicol, i dobrego dnia.