Małe radości

[Paweł D.]

W szarym mieście szare grudki
ludzie toczą jak za karę,
a żywot ich szary, smutny
i radości takie same.

Szare płotki i ogródki,
(widok jakże tutaj częsty)
na podglebiu szarej żółci
kwitną szare kwiatki zemsty,

małe kwiatki złośliwości
wątrobianych i codziennych,
rozdawane z „uprzejmości”
gorzkie jak ten chleb powszedni.

I do życia w szarym piekle
w końcu idzie też przywyknąć…
Pytam siebie, pytam Ciebie:
Jak żyć by tego uniknąć?

[Leon Gutner]

Trzeba się godzić z tym z czym zgodzić się nie można i akceptować rzeczy nie do zaakceptowania .
I wtedy da się jakoś żyć
Tak z przodu wyszło ci trochę lirycznie

Z uszanowaniem L.G.

[Paweł D.]

No podobno. Dzięki.

[szczepantrzeszcz]

Przecież szare i codzienne takie dobre być może... ale chodzi o to, aby właściwe dać rzeczy słowo. Dałeś. Szacun.

[Paweł D.]

Dzięki