Tempora mutantur et nos mutamur

[Gruszka]

Od dawna już jej nie ma takiej, jaką była.
Świat zmienia się i zmienia... (łacińska maksyma)
i umie tak przygwoździć, aż kolana zgina,
albo przygnieść po duszność, która daje siłę.

Od dawna już z nieśmiałej harda i pyskata,
a z marzeń pozostały bujania w obłokach.
Choć nigdy nie umarła, nie mówi już: kocham -
naiwność zamieniła na ciszę. Po latach

tę ciszę też obróci wniwecz, w garstkę ziemi -
w najmniej spektakularny ślad po doświadczeniach.

[Leon Gutner]

Zamyśliłem się przy tym bardzo ładnym wierszu .
Chyba o przemijaniu .

Z przyjemnością L.G.

[Gruszka]

Leonie, bardzo dziękuję za Twoją opinię