rozmowa

[angel131]

proszę pana,
ja do pana nie mówiłam po imieniu
i na ławce tamtej też nie byłam.
nie siedziałam w tym pociągu,
w tym przedziale,
miałam wrócić,
chciałam - nie zdążyłam.

proszę pana,
nie mam żalu,
już nie lękam się postaci w nadmiarze
proszę pana,
do jutra się obudzę,
już nie czytam gazet-złudzeń-marzeń.

spotykając ludzi na ulicy,
widzę w oczach ich niepokój.
ileż szczęścia można znaleźć w ciszy!
ileż ciszy można spotkać tuż po zmroku.

nie wiem proszę pana,
czy rozumiem,
może na dorosłość już za późno.
jedno wiem na pewno,
nie zaprzeczę,

wczoraj sama - dziś nie sama,
proszę pana

[Miladora]

Pierwszą zwrotką narzuciłaś rytm, Aniołku, i potem wyrzuciło mnie z zakrętu, ponieważ nie mogłam się już wpasować w następne. Myślę, że pewna konsekwencja jednak by się przydała. Nie muszą być takie same zwrotki, ale powinny się mimo wszystko zgrać ze sobą. Tu miałam z tym problem. Zwłaszcza z drugą.

Ale te wersy bardzo mi się podobają:
ileż szczęścia można znaleźć w ciszy!
ileż ciszy można spotkać tuż po zmroku.

Miłego wieczoru

[Nilmo]

Tak. Myślę że od warto byłoby przeczytać sobie na głos ten wiersz w stałym rytmie. Wtedy te zakręty o których pisze Miladora same się pojawiają i wiadomo bez konieczności liczenia sylab gdzie co zmienić. Wtedy wiersz zyskałby na tym że odbiorca nie rozpraszałby się potknięciami rytmu i mógł skupić się na dosyć ciekawym tekście.
Pozdrawiam

[e_14scie]

a ja myślę, że nie tylko posypał się rytm, ale i refrenowe proszę pana, jest wyeksploatowane do granic.

[Leon Gutner]

Nie czepiam się refrenowego proszę pana . Brzmi u ciebie całkiem zasadnie . W całej reszcie blisko mi do zdania Nilmo .

Z uszanowaniem L.G.

[angel131]

proszę pana
ja do pana nie mówiłam po imieniu
i na ławce tamtej też nie byłam
nie siedziałam w tym pociągu
w tym przedziale
miałam wrócić
chciałam - nie zdążyłam

proszę pana
ja do pana nie mam żalu
już nie lękam się postaci w nadmiarze
do jutra się obudzę
już nie czytam gazet-złudzeń-marzeń

spotykając ludzi na ulicy
widzę w oczach ich niepokój
ileż szczęścia można znaleźć w ciszy!
ileż ciszy można spotkać tuż po zmroku

nie wiem proszę pana
czy rozumiem
może na dorosłość już za późno
jedno wiem na pewno
nie zaprzeczę

wczoraj sama - dziś nie sama
proszę pana