Pani Regina prasuje koszulę

[Paweł D.]

Nad ranem Regina, starannie i czule,
wnuczkowi przed wyjściem prasuje koszulę,
chleb z szynką i serem plus jabłko soczyste
po cichu wepchnęła mu w szkolny tornister.

Wnuk buty pastuje w skupieniu i długo,
wysokie i czarne, za lustro mu służą.
Najwyższy jest w klasie, przystojny i zdrowy,
nie może się spóźnić na sprawdzian z historii.

Regina wyprawia go wraz z Matką Boską,
do piersi przytula i głaszcze go z troską,
aż błyszczy mu głowa golona na gładko,
koszulę ma czystą, w sam raz i brunatną.

[alchemik]

Oj, gorzki i dobry w treści.
Żadnego patosu, tylko czułość, a gdzieś tam paskudny nacjonalizm.
Jakbyśmy się tego nie uczyli od Niemców, czy Włochów.
Taka moda, czy powtórka z historii?
Prawie nie wierzę, że kaczki muszą być brunatne.
W formie też bardzo dobry, Pawle.

[Paweł D.]

Dzięki

[alchemik]

To ja Tobie dziękuję za tak pięknie wpisanie problemu.
Ja, akurat, jestem za wolnością idei, ale niektóre mnie mierżą. Tylko te, które opierając się na kolorze skóry, preferencjach płciowych, religiach, wartościowują na ludzi, nadludzi i podludzi. Jestem przykładowym Nordykiem wobec klasyfikacji Hitlera. Niebieskooki blondyn hetero.
Wstydzę się na te klasyfikacje. Pani Regina jest kochającą babcią. Ale powinna pamiętać.

[Paweł D.]

No to dziękuję, że dziękujesz