Czy...*

[Lucile]

kiedy patrzyłeś jak przez rozwrzeszczaną ulicę
wlekli mnie półnagą wprost na szubienicę
cieszyło cię że w karczmie „Pod Zbukiem” w nocy
przegrałeś do małolepszego z ratusza moje ciało w karty
a jeszcze pozaprzeszłej nocy pieszczot nienażarty
zbyt szybko wystrzeliłeś skonfundowany jak z procy

myślisz że honor ocaliłeś
bo niezaspokojoną kochankę stryczek dopieści

lecz kiedy moja bojaźń stłumionym westchnieniem
nieśmiało z trwogą przysiadła na rzęsy brzegu
w ciszy trafiony smutnym spojrzeniem
postanowiłeś wyrwać mnie ze skazańców szeregu

więc dlaczego teraz mi mówisz
miła nie w tym rzecz chociaż jak zawsze i dziś jeszcze
uroczą mnie twoje stopy prawie martwe lecz nadal nadobne
rwę włosy z głowy paznokciami orzę czoło wrzeszczę
zabrałaś mi honor przyszłość i ten z krwawnikiem pierścień
to ja ciebie zabić muszę z miłością wbiję w pierś oścień
by ponownie stać się wspólnym ciałem
mięso z mięsa nie tylko garść wspomnień

zbyt późno
wszak przysięgałaś kochać mnie nieprzytomnie

* wersja scalona miejskiej ballady romantycznej horrorem podszytej

[Leon Gutner]

Są fajne i ciekawe miejsca w tym wierszu które przeczytały mi się bardzo fajnie .
Ogólne wrażenie z całości nie jest już tak pozytywne .
Dziwny bałagan panuje tutaj wśród wersów który bardzo mi utrudnił odbiór wiersza .
Poczytałem z ciekawością .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Niezły kawałek, Lucile.
Fakt, że w czytaniu tu i ówdzie zgrzyta, ale myślę, że to Twoje poszukiwania innej formy wypowiedzi.

Serdeczności

[EdwardSkwarcan]

Część rymów jest słabsza i przez rozgardiasz w wersach utrudnione czytanie
Podziwiam poszukiwania

[Lucile]

Lili, Leonie i Edwardzie,

dziękuję za uwagi dotyczące mojej eksperymentalnej formy miejskiej ballady.
Przyznam, że chichotałam nieco złośliwie i przewrotnie w miarę stopniowania nieszczęść niedoszłej wisielczyni.
Narastająca niezborność wersyfikacji miała być adekwatna do coraz większego napięcia i emocjonalnego rozhuśtania bohaterów; jak widać, co innego założenia teoretyczne, a co innego dobre i poprawne zamknięcie ich w wierszu.
Nie po raz pierwszy wyznaję, mea culpa.

Może, jeżeli jej do końca nie znielubię, spróbuję ten rozgardiasz ogarnąć i okiełznać.

Pozdrawiam
Lucile

[elka]

Mnie tam się podoba, może dlatego, że lubię chaos i bez trudu się w nim odnajduję...

Świetnie Lucile, przeczytałam jednym tchem. Zostawiam

Pozdrawiam.elka.

[Lucile]

No tak, to nie jest wiersz dla pedantów, purystów i perfekcjonistów.
Cieszę się, Elu, że nie przeszkadza Ci ten bałaganiarsko rozkapryszony, nieschludny i ametodyczny zapis.

Uff, kamień z serca – tym bardziej serdecznie.
L