*** (a jeżeli)

[Gloinnen]

A jeżeli o miłość poproszę
ot - zwyczajnie, bez żadnych metafor,
co mi wtedy - cholera! - odpowiesz?
Czy wybaczysz tak wielką zuchwałość?

Może rzekniesz - odtrącę bo lepiej,
abyś kwitła w piękniejszym ogrodzie?
Ruszaj, panno, czym prędzej - przed siebie,
póki jeszcze potrafisz zapomnieć.

Jak najdalej ode mnie uciekaj,
nim się żagle przytulą do burzy!
Już za późno na gusła od święta,
bom ich nie wart - zmęczony podróżnik.

***
I prześwietlą się klisze w godzinach;
żyć nie można bez końca - pomiędzy.
Wciąż na darmo próbuję powstrzymać
dłoń, co wpycha miedziaki pod język.

Lecz jeżeli mnie rzucisz kopniakiem
na szlak słońcem zalany - zrozumiesz,
że nie wolno wykreślać bezkarnie
z dni codziennych - powietrza. I wrócę.

____________________
Glo.

[Gorzki Dziad]

Cholera, no znowu ta miłość i na dokładkę piękne ogrody. Ciag dalszy jest interesujący.
Ostatni wers ostatniej strofy sztukowany jakiś taki Ci wyszedł. Zanadto udziwniłaś.

[e_14scie]

ja to bym tę pannę podmieniła na inny rzeczownik.
a miłość? ja jestem za i niech gadają co chcą

masz y za wiersz i pamiętaj, nie słodzę. jeśli mi się nie spodoba, powiem

[Gloinnen]

Gorzki Dziadu, no fakt, o ogrodach lepiej chwilowo ani mru mru.
A miłość? Czasami nie można inaczej. Chociaż temat jak każdy inny, ważny sposób jego ujęcia. Choć może poetycko jeszcze nie dojrzałam do pisania o niej.

Ewo, dziękuję.

Słodzenie surowo wzbronione.

Pozdrawiam,


Glo.

[Gorzki Dziad]

Nie można inaczej?
Mozna można, nie dam sobie wmówić, że się nie da, chociaż ciągle ktoś próbuje.
Pomyśleć tylko trzeba, ale myślenie ostatnio nie w modzie.

[Miladora]

Niezłe połączenie romantyzmu w sensie oczekiwań i prozy życia w sensie reakcji.

Tak sobie wyłowiłam:
"co mi wtedy - cholera! - odpowiesz?" - dla większej jasności może byłoby lepiej dać:
"to mi wtedy - cholera! - odpowiesz?"

Aha:
"I prześwietlą się klisze w godzinach; - dlaczego po średniku wers zaczyna się wielką literą?
Żyć nie można bez końca - pomiędzy.
Wciąż na darmo próbuję powstrzymać - tu nie ma znaku interpunkcyjnego, a wers następny także wielką literą.
Dłoń, co wpycha miedziaki pod język." - a to mi się szczególnie spodobało.

W kwestii pointy:
"z dni codziennych - powietrza. I wrócę." - jeszcze bym z nią pokombinowała w sensie rymu i większego może podkreślenia jej?

Dobrego...

[skaranie boskie]

Interesujące przesłanie odtrącanej - zda się - miłości.
Trochę, chwilami udziwnione ale jakże prawdziwe.
Czy ta dłoń z miedziakami to myśl samobójcza?
Ciężka jest dola peelki...

Pozdrawiam

[Abi]

co do nadgwiazdkowego
tak wedle mojego odbioru
błysnęło...:

• • a jeżeli uczucie uproszę
    ot zwyczajnie bez żadnych metafor
    co mi wtedy tak szczerze odpowiesz
    pomijając nadmierną zuchwałość
    
    może rzekniesz odtrącę bo lepiej
    by pąk dojrzał w dogodnej scenerii
    i galopem czym prędzej przed siebie
    póki jeszcze potrafisz nim zmierzi
    
    jak najdalej ode mnie uciekaj
    bo gdy żagle przylegną do burzy
    już za późno na gusła od święta
    bom ich nie wart zmęczony podróżnik

z podgwiazdkowym
redukuję się,
ale...
ze zgodnością z Fredem:

Ostatni wers ostatniej strofy sztukowany jakiś taki Ci wyszedł. Zanadto udziwniłaś.

:-) A.

[Gorzki Dziad]

No i proszę.
według mnie bez tej miłości (sic!) jest dużo lepiej.
Po lekturze wiersza dokonałem pomiaru i wyraźnie obniżył mi się poziom goryczy gorzkodziadowskiej.

[Gloinnen]

Dziękuję Wam za komentarze.
Twoja wersja, Abi, przypadła mi do gustu. Zwłaszcza to:

może rzekniesz odtrącę bo lepiej
by pąk dojrzał w dogodnej scenerii

Przepraszam za bałagan w dużych i małych literach - to wina pośpiechu i wordowskich psot.
Zaraz ogarnę.

Pozdrawiam,


Glo.