Wnimańje!

[Paweł D.]

Niezależnie od wszystkiego,
(i nie o tym tutaj mowa)
dziś do morza spadł Czarnego
piękny Chór Aleksandrowa.

Wieść gruchnęła jak z armaty,
do wrót rajskich doszła echem:
- Brakło nam was tu kamraty!-
- Bóg przywitał ich z uśmiechem.

- Z piersi waszych śpiew potężnie
niechaj dziś rozsadzi niebo!
Niechaj je kołysze wiecznie
hymnem Związku Radzieckiego!

[Paweł D.]

https://www.youtube.com/watch?v=nusfgOtB9ZU
https://www.youtube.com/watch?v=z9utjothjEU

[eka]

Swiaszcziennaja Wojna robiła/robi zawsze na mnie głębokie wrażenie, uderza potęgą. Ma moc, oj ma.
No ale wracajmy do meritum, czyli przesłania wiersza. Chyba ma porazić ironią: Bóg i kamraty z ZSRR, tak? No jest tu puszczenie oka do czytelnika, ale...
Śmierć (obojętnie kogo) nie nadaje się (wg mnie) do takiego ujęcia.
Dziwnie się poczułam, Paweł.

[Paweł D.]

Mi się ich naprawdę żal zrobiło. Nie wiem, może masz rację. Ale nie umiałem inaczej. Może chodzi o to jaki jest stosunek Polaków do Rosjan? Do naszej wspólnej historii? Z jednej strony wróg i ten chór był bronią propagandową, ale jak pięknie śpiewali. Pomyślałem o wszystkich zapiekłych rusofobach w naszym kraju, jak oni sobie poradzą z wizją hymnu ZSSR w niebie. Taka szpilka, boć może w niebie, o ile takowe istnieje, wszystkie nasze tutejsze podziały nie mają znaczenia. Ale rozumiem dlaczego się tak poczułaś.

[eka]

Pomyślałem o wszystkich zapiekłych rusofobach w naszym kraju, jak oni sobie poradzą z wizją hymnu ZSSR w niebie. Taka szpilka,

To ma sens.
Gdyby jeszcze w 4. strofie ich, nieżyjących rusofobów, radzenie//nieradzenie pokazać.
Dzięki.

[Paweł D.]

Wyobraziłem sobie po prostu część naszych rodaków wchodzących do nieba i słyszących hymn Związku Radzieckiego w wykonaniu Chóru Aleksandrowa... Kurde, mi ich naprawdę było żal. Ale nie wykluczam, że może nie trafiłem z formą... Może po prostu ja tak oswajam swoje smutki i lęki? Przez ironię? Może wyobraźnia mnie za daleko poniosła...

[Paweł D.]

Hmm, może masz rację, może przydałaby się jeszcze jedna strofa. Dzięki serdeczne.

[Paweł D.]

Ewentualnie jakoś tytułem zagrać, żeby naprowadzić na intencję. Może "Prawdziwi Polacy wstępują do raju bram"?

[eka]

"Prawdziwi Polacy wstępują do raju bram"?

Wiersz mówi o przybyciu do raju Chóru, więc choć ta propozycja ucieka od grozy katastrofy, to jednak nie ma
odniesienia w treści. Do owych Polaków.
Których mogłaby spotkać kolejna niespodzianka:
https://www.youtube.com/watch?v=HmGVg7Nw1XM

[Paweł D.]

No tak, tylko tak głośno myślę... Czasem tytułem można sprawę załatwić. Myślałem, że taki tytuł mógłby naprowadzić lepiej na ten kontekst.