Zimny triolet

[Lucile]

Zaszumiało, zawiało, wymroziło bielą,
bez hałasu zamknęło czułość, na głucho.
Już mi się twoje wiersze pod stopy nie ścielą.
Zaszumiało, zawiało, wymroziło bielą,
że nawet niedziela, nie jest już niedzielą,
czy do konfesjonału biec mi ze skruchą?
Zaszumiało, zawiało, wymroziło bielą,
bez hałasu zamknęło czułość, na głucho.

[abandon]

Może do* konfesjonału.
I tak bywa w stosunkach pomiędzy...
Nie wiem dlaczego z naruszeniem rytmiki, ale przecież nie muszę wiedzieć;)

[Lucile]

za wychwycenie literówki - wielkie dzięki

[Leon Gutner]

Nie wiem temat i klimat mają taki potencjał że triolet go mocno ogranicza .
Obie te rzeczy są warte obszerniejszej formy .
Mimo to poczytałem przyjemnie .

Z uszanowaniem L.G.

[Lucile]

temat i klimat mają taki potencjał że triolet go mocno ogranicza.
Obie te rzeczy są warte obszerniejszej formy

Leonie, przecież wiesz, że do klasycznej, rymowanej formy wiersza podchodzę ostrożnie i z niemałą nieśmiałością, może jednak następnym razem - jeżeli będzie - pokuszę się o sonet?

Dziękuję pięknie
Pozdrawiam
Lu

[Nula.Mychaan]

Rytmiczny i ciekawy

[Lucile]

Rytmiczny i ciekawy

Bardzo dziękuję Nulka,
tym bardziej, że to było wyzwanie z nową, dla mnie, formą.
Lu

[abandon]

Nie chcę być złym prorokiem, ale akurat rytmiczności mu brakuje, co już zaznaczałem (nierówne wersy), a piszę o tym tylko dlatego, że "to spotkanie z nową formą":)

[Nula.Mychaan]

Lu poczytałam trochę o tej formie i jest diabelnie wymagająca, nie pozostawia zbyt dużego pola do manewru,
a jednak przemyciłaś sporo treści a wiersz jest spójny.
Trochę zbyt zdawkowo napisałam pierwotnie.

[Lucile]

Nie chcę być złym prorokiem, ale akurat rytmiczności mu brakuje, co już zaznaczałem (nierówne wersy), a piszę o tym tylko dlatego, że "to spotkanie z nową formą":)

Masz mi, to znaczy trioletowi za złe, że pierwszy powtarzający się wers oraz trzeci są trzynastozgłoskowcem, a reszta dwunasto?
To przecież nic trudnego wyrównać te nierówne wersy, bardzo proszę:

Zaszumiało, zawiało, zmroziło bielą,
bez hałasu zamknęło czułość, na głucho,
już się twoje wiersze pod stopy nie ścielą.
Zawiało, zaszumiało, zmroziło bielą,
że nawet niedziela, nie jest już niedzielą.
Czy do konfesjonału biec mi ze skruchą?
Zaszumiało, zawiało, zmroziło bielą,
bez hałasu zamknęło czułość, na głucho.

W pierwowzorze chodziło mi jednak o coś innego – bardziej trafne, adekwatne do klimatu zarysowanego w wierszu jest (wg mnie) słowo „wymroziło”, dlatego - po namyśle - tak zdecydowałam. Natomiast w wersie trzecim można zrezygnować z zaimka „mi”. Tu się nie upieram, chociaż bez niego tekst staje się mniej... osobisty, a tym samym traci na intensywności przeżyć oraz odczuć. Można też zachować „mi”, a zamiast „twoje” użyć „twe”.
Oczywiście, mogłabym uciec się do innej sztuczki. Oba powtarzające się wersy obdarzyć tą samą liczbą sylab, np. o jedną więcej, ale nadal pozostałaby ta wymieniona przez Ciebie „nierówność”. Dotyczyłaby jednak tylko powtarzających się wersów.
Po raz drugi - oczywiście; masz pełne prawo wytykać błędy (np. średniówka), po to wszak wstawiamy tu swoje teksty. Nieprawdaż?
Czy wystarczająco wytłumaczyłam, skąd się wzięły te maleńkie odstępstwa?

Wbrew przysłowiu: „gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść”, bardzo lubię „płodozmian”. Jako wieloletni, by nie rzec wiekowy kustosz muzealny, param się nie tylko teoretycznie sztuką, ale z przyjemnością i rożnymi rezultatami uprawiam zarówno sztukę słowa (poezja, proza), jak i pędzla (ku mojemu zaskoczeniu miałam już pięć indywidualnych wystaw moich obrazów, w tym; w muzeum, gdzie szykuje się kolejna, w galerii „Biblioforum”, a także w Miejskich Domach Kultury w trzech miastach).
No cóż, ma tu zastosowanie kolejne przysłowie: „każda pliszka swój ogonek chwali”.

Nulko, bardzo dziękuję za „trioletowy”powrót i miłe słowa.


Pozdrawiam
Lu