Smutek elementarza

[Paweł D.]

To jest światło, to jest mrok.
To jest woda, to jest ląd.
To jest ryba, to jest ptak.
To jest drzewo, to jest wiatr.
To jest dom, wokoło płot.
To jest mysz, a to jest kot.
To jest ogień, to jest dłoń.
To jest mrówka, a to słoń.
Idzie burza, koniec już.
Gnie się trzcina, wstaje znów.
To jest droga, tam jest kres.
To jest rzeka, most jest przez.
To jest wszechświat – kto wie skąd.
To jest mędrzec – rozgryzł to?
To jest wiara – można mieć.
To jest dobroć – w tym jest rzecz.
To jest czerń, a to jest biel.
Między nimi - szarość jest.
To rozstaje, wiodą gdzieś.
To jest tak, a to jest nie.
To jest błąd, i prawo doń.
To jest pięść, to szczera dłoń.
To jest sztuka, to jest świat.
To fantazja, myśl bez krat.
To jest ziemia, to jest grób.
Rośnie zboże, kracze kruk.
To jest człowiek, to zbiór praw.
To jest inny, a to cham.
To jest pani, a to pan.
To jest nagość – każdy ma.
To jest pszczoła, a to kwiat.
Ogrom nieba, a to ja –
- mówię sobie, głaszcząc psa.

[alchemik]

Bardzo dobry oryginalnie napisany wiersz.
Miałeś świetny, elementarny pomysł, Pawle i dobrze go wykorzystałeś.
Poezja może mieć różne oblicza.

[Paweł D.]

Dzięki. Wiersz jeszcze otwarty, ale na dzisiaj w takim kształcie.

[alchemik]

Rośnie zborze, kracze kruk.

A jednak napisałbym to zborze kursywą.
Doskonale zdaję sobie sprawę, że to elementarna wbrewortografia
Niech jednak krzyczy, że jest błędem pierwszoklasisty.
Jurek

[Paweł D.]

Masz absolutną rację. Kajam się. Nie wiem czy serio wiersz Ci się podoba, sam mam wątpliwości, bo jednak takie banały, o których wszyscy wiemy, jednak dla mnie jest on sposobem na powiedzenie czegoś smutnego, co nie każdy musi w nim odczytać. Nie lubię się żalić wprost.

[alchemik]

Podoba się, serio.
Wydobyłeś z banałów i powtórzeń sedno.
To będzie jeden z ulubionych przeze mnie wierszy.

[Paweł D.]

Dzięki Stary

[eka]

Próba wyłapania prostoty. W tym przede wszystkim podziału, świadoma ucieczka od relatywizmu (w szarości potwierdzony).
Myśl zacna, forma? Tytuł usprawiedliwia proste zdania orzekające, ale... nie.
Po około 1/3 twierdzeń, ja przynajmniej, spasowałam.
I raczej dla spokoju ducha zmusiłam się do kolejnego czytania.
Wybrałabym jednak kilka najistotniejszych dla podmiotu twierdzeń albo co jakiś czas uciekała od identycznych w budowie wyliczeń.

[alchemik]

Eka, jesteś upierdliwa.
Niemal jak ja sam.
Nie czaisz tej prostoty?
Kocham eksperymenty, bo ja sam wciąż eksperymentuję. Mam zamiar zmienić podłogę.
Na jednej nodze to wariacje na temat jak to zrobić.
Uwielbiam wyzwania.

[Paweł D.]

Dziękuję za pozytywne i negatywne opinie, zawsze to materiał do przemyśleń. Dla mnie to wiersz osobisty, ma pewien ukryty sens.