z kronik nieco nowszych

Wiadomość

sisey · #1 Post autor: **sisey** » 12 gru 2017, 21:42

spoglądam na Luizę i nagle odkrywam
nieistnienie jak topór trafia między oczy
stare zdjęcie w folderze pamięć ożywia
obrazy pod kciukiem jak dzieci się tłoczą
spoglądam na Luizę i znów to przeżywam

Luiza której... a może inaczej jej było na imię
ciąg znaków losowych (czyżbym był wstawiony)
usłużny smartofon upiera się że w zimie
śnieg skrywa przystanek w tle ogród zamglony
ręka lekko drżała już wiedząc że minie

Luiza której... a może inaczej jej było na imię

sisey · #2 Post autor: **sisey** » 12 gru 2017, 21:43

Nie, to nie jest niepublikowany fragment TEGO poematu. Autor się jedynie nudził.

#3 Post autor: **eka** » 13 gru 2017, 14:21

Ożeż, moje ulubione najbardziej ze wszystkich rond świata bezczelnie poddane niemal pastiszowi! Nie wybaczę, Andrzej też! Wstawienia i nudy oczywiście.

Zakończyłabym:

sisey pisze: ↑
12 gru 2017, 21:42
ręka lekko drżała już wiedząc że minie

Luiza której...

sisey · #4 Post autor: **sisey** » 13 gru 2017, 14:59

Eka, może nie wołaj Andrzeja, Jeszcze wstanie i przyjdzie, a to kłopot jednak.

#5 Post autor: **Leon Gutner** » 13 gru 2017, 17:27

Oj chciałbym ja z nudów popełniać takie wiersze .

Jak dla Leona - świetne .

Z uszanowaniem L.G.

#6 Post autor: **eka** » 14 gru 2017, 16:29

sisey pisze: ↑
13 gru 2017, 14:59
eszcze wstanie i przyjdzie, a to kłopot jednak.

Zależy dla kogo, a może dla nikogo, ale wręcz odwrotnie?:)

_______________________________________________
Ten z Ogrodu najlepszy

Ogród Luizy

W czerwcu najpiękniej ogród zakwita Luizy
Którego nieistnienie zabija jak topór
Zawieszony na tęczy pod gwarancją wizji
Rozżarza się w olśnieniu purpurowych kopuł
W czerwcu najpiękniej ogród zakwita Luizy

Luiza której lekkość gracja i swoboda
Metal z różą a krzemień z obłokiem kojarzy
Biega bezbronna w ciemnych lewadach ogrodu
Serca wyryte w korze mając na swej straży
Luiza której lekkość gracja i swoboda

Kawalkada dąbrowy czujność sarnich blasków
Gamę śmiechu Luizy powtarza gdy ona
Rozrzucająca włosów rozgwiazdę na piasku
Poddaje nagie gardło śmiechem zwyciężona
Kawalkada dąbrowy czujność sarnich blasków

Łaskę Luizy może zdobyć tylko męstwo
Pewność rzutu i nerwów szaleńcze napięcie
Zwycięzco umazany gęstą krwią zwierzęcą
Przynieś jej lwią paszczękę i serce łabędzie
Łaskę Luizy zdobyć może tylko męstwo

Prostotę tajemnicy ogrodu Luizy
Labiryntów i altan puszcz i klombów kwietnych
Ptaszarni i rykowisk gonów gazel chyżych
Pojąć potrafi tylko prawy i szlachetny
Prostotę tajemnicy ogrodu Luizy

Którego nieistnienie zabija jak topór
Realnością śmiertelnych poczekalni ziemi
Przeklęty rojeniami dzieci i idiotów
Wydrwiony mgieł nonsensem ginie w neurastenii
Którego nieistnienie zabija jak topór

A. Bursa

sisey · #7 Post autor: **sisey** » 17 gru 2017, 16:48

@eka, dziękuję, podrzucenie oryginału może być przydatne.