Trzy z trzody

[Paweł D.]

Wybrał je spośród trzody – szczególne trzy świnie.
Tak wiele trudu włożył i dużo pieniędzy,
ażeby zbudować im miasto na pustyni,
bo zaprawdę, zdolny jest człowiek do poświęceń.

Postawił tam budynki, w których manekiny
imitowały niemo powszednią drętwotę,
a trzy małe świnki w klatkach, bardzo solidnych,
wprowadzały świeżość materii ożywionej.

A klatkom fundamenty dał bardzo stabilne,
w odległości od miejsca, gdzie cud miał się zdarzyć,
akurat dobranej, żeby podmuch nie zniszczył,
i by móc wysnuć przyszłość z głębokich oparzeń.

I zaprawdę bardzo efektownym by było,
gdyby owym świniom z nuklearnego rusztu,
nadać imiona: Wiara, Nadzieja, i Miłość.
Dosyć o tym. Sekundy nas dzielą od cudu.

Nosowo końcowe odliczanie rozbrzmiewa:
Raz… dwa… trzy… Błysk! I oto już okiem kamery
widzimy powiększone trzy świńskie oczęta,
i potrojone jaśnienie w nich nowej ery.

[eka]

O, niezwykle oryginalny sposób zwrócenia uwagi na przeprowadzane eksperymenty z bronią jądrową.
Taki relatywizm z wiersza bije, że trudno mi się pozbierać.
I świni żal najbardziej.

[Paweł D.]

Dziękuję za czytanie.