Poezja z nocnych szlaków

Wiadomość

#1 Post autor: **skaranie boskie** » 28 sty 2018, 22:45

Poezja z nocnych szlaków

Spijam poezję z nocnych szlaków,
kielichem kwiatu toast wznoszę -
wdzięczny, że los mnie aż tu zawiódł,
zmusił, bym smętne zzuł bambosze.

Spijam muzykę z halnych wiatrów,
na skraju nieba skrywam dźwięki -
jakbym się barwą nocy zatruł,
jakbym prześpiewał, albo przekwitł.

Zbieram uroki z uroczyska
i szarą nagość z gołoborza -
bywa, że czasem grań zbyt śliska
w jaskiniach zaś się sople srożą

wysmukłe, niczym wiotka kibić,
ostre, jak język niepokorny
a przecież piękne. Czyżbym przywykł,
że wciąż powracam w tamte strony?

Noc wszak, jak każda, grzmi pogodą,
gwiezdnym poblaskiem myślom sprzyja;
i - choć sypnęła w świat ponową –
poezję wciąż z jej szlaków spijam.

Novara (IT)
28 styczeń 2018

skaranie boskie

#2 Post autor: **lczerwosz** » 28 sty 2018, 23:06

A ja spijam melodyjność i pogodę tego tekstu i cieszę się, że taki powstał. Tajemnicze wędrówki na marginesie spraw bieżących, lecz z pewnej i jakże potrzebnej perspektywy, jako ich uogólnienie, synteza albo, paradoksalnie, antyteza. A może z zazdrości, w najlepszym słowa tego rozumieniu.
100% skarania

Nula.Mychaan · #3 Post autor: **Nula.Mychaan** » 29 sty 2018, 9:14

Wow Skaranie - piękny, obrazowy, klimatyczny, melodyjny,ładne rymy.
Nareszcie doczekałam się Twojego wiersza
Warto było poczekać

#4 Post autor: **Gorgiasz** » 29 sty 2018, 12:05

Przeczytałem. Ładne.

#5 Post autor: **Leon Gutner** » 29 sty 2018, 13:55

Przyłapałem cię na jednej z ulubionych form Leona wypełnionych liryzującą treścią .
Wszystko mi tu pasuje toczy się opowiada i określa . Od początku do końca . I daje wiele frajdy bo dobrze wiedzieć że szlaki po których i Leon krąży są jeszcze uczęszczane .
To bardzo ładny wiersz Skaranie .

Z uszanowaniem L.G.

#6 Post autor: **Lucile** » 29 sty 2018, 15:06

No to i ja przyłączę się do pochwalnego chórku.

Skaranie, zdecydowanie wolę Twoje pisanie w takiej właśnie odsłonie.
Poezję drogi, rozwijasz harmonijnie, kilometr za kilometrem, wers za wersem,
w – duszeszczipatielnyj – liryczny sposób tak, że razem z wersami jestem pośród
opisywanego, mijanego krajobrazu.

I to to mi się bardzo podoba.

Buon viaggio :kofe:

(forse corretto con una goccia di grappa?)
Lu

alchemik · #7 Post autor: **alchemik** » 29 sty 2018, 17:06

Nie dopisałem się jeszcze, więc dopisuję.
Wiesz, że lubię komentować te lepsze wiersze, jako niedoceniony, charyzmatyczny poeta.
Charyzmatyczny po śmierci, niedoceniony dziś.
No więc komentuję, bo jest jednym z lepszych. Bez posądzania o TWA.
Poezja ma rożne wymiary, a wszystkie czytam.
Przepiękna, liryczna poezja drogi w bezdrożach myśli za kierownicą.
Może prosta, ale taka powinna być.
Złapałeś rytm i rym.
Złapałeś przedsenne przemyślenia.
Obyś za tą kierownicą nie usnął.
Ale ten wiersz nie usypia.
Domaga się oprawy muzycznej dla innych kierowców dalekiej drogi.

Jurek

#8 Post autor: **skaranie boskie** » 29 sty 2018, 21:20

Zaskoczyliście mnie wszyscy waszymi ocenami.
Zastanawiałem się, czy w ogóle wrzucać ten wiersz na forum. Szczerze mówiąc, obawiałem się zmasowanej krytyki.
Co do waszych interpretacji - słusznie uważacie, że to wiersz drogi. Kolejna notatka z podróży starego włóczęgi.
Tak mi chodzi po głowie wydanie kiedyś tomiku o takim właśnie tytule. Skaranie boskie - notatki z podróży.
Pewnie na chodzeniu się skończy, bo kogo dziś interesuje taka poezja? Garstkę szaleńców z Ósmego piętra?
Niemniej naprawdę bardzo Wam wszystkim dziękuję za te, motywujące do pracy twórczej, komentarze. Mam nadzieję, że pani Wena nie tylko przypadkiem i przelotem mnie nawiedziła w tej mglistej w ostatnich dniach Nowarze.
Lucile - grazie mille. Mi piace grappa, ma solo quando non troppo... e non con caffe. Coretto bevo solo con vecchia romagna