Olśnienia i omamy

[stary krab]

Leopold Staff. Leopold Staff
w czasach naszej młodości
był księciem scen, środkiem na sen
- czytali ludzie prości.

Leopold Staff, poeta Staff
- snop ciarek szedł po kościach -
gdy tato nasz ogolił twarz,
cytował Jegomościa.

Wyrzeźbił leszczynowy kij,
szykowny, choć nierówny.
Ars poetica – synu tnij!
Umiałem. Byłem dumny.

Z dziewczyną chodził Walek Proć,
afektem pałał do niej;
w prezencie mały tomik dać
było w najlepszym tonie.

Zmienia się czas i zbiory ksiąg
na strychu, w starych szafach.
Wciąż słychać stąd cichutki song
poezji pana Staffa.

Sto dziesięć lat. W szarościach barw
lśni kreska złotej przędzy -
to dzięki niej samotny bard
śni swe Sny o potędze.

Aż mędrzec z naw, ekspert od prawd,
zawołał: - Rany Boskie,
on siejąc wiatr na szczytach Tatr,
nie dodał, że są polskie!


Tarnów, 15 marca, 2012 roku.

[Leon Gutner]

Krabowo a więc Leo z wielką przyjemnością .
Lubię jeden wiersz a właściwie uwielbiam jeden wiersz Staffa wybitnie więc z przyjemnością poczytałem .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Tarnów, 17 marca, 2012 roku.

Olśniła mnie ta data.

[Miladora]

Krabuniu – a co byś powiedział na małą rytmizację wiersza?
Zauważ, że w zasadzie stosujesz słowa jednosylabowe na końcu pierwszych i trzecich wersów. To one dają specyficzny rytm, który został zaburzony, gdy w zwrotce trzeciej i czwartej użyłeś wyrazów wielosylabowych.
I tu bym widziała dopracowanie tych zwrotek konsekwentnie w kierunku pozostałych.

Kozikiem rzeźbiąc patyka,
uczeń rolniczej szkoły
z pamięci ciął Ars poetica.
Dumny był i wesoły.

Miał sympatię Stachu Sonik,
afektem pałał do niej;
dać w upominku mały tomik
było w najlepszym tonie.

Tak mi się nasunęło na szybko:

Kozikiem rzeźbiąc w drewnie snuł
uczeń rolniczej szkoły
Ars poetica pełnią słów.
Dumny był i wesoły.

Sympatię Stachu Sonik miał,
afektem pałał do niej;
w prezencie mały tomik dać
było w najlepszym tonie.

Aha:
- to dzięki niej samotny bard
śni swe Sny o potędze. – akcenty nie bardzo się zgadzają, dałabym:
- śni wciąż Sny o potędze.

- zawołał: - Rany Boskie, - myślę, że „Rany boskie”.

Ładna opowieść.
Hmm... naprawdę napisałeś ją 17-go marca 2012 roku?

[Ewa Włodek]

ech, ten Staff...Też lubie niektóre wiersze...


I moc pozdrowieniek...
Ewa

[stary krab]

co byś powiedział na małą rytmizację wiersza?

Nawet nie wiesz, jak mi to dokuczało w czasie pisania i szlifowania tekstu. Męczarnia wzięła się stąd, że Ars poetica jest utworem, który zapamiętałem z "Wypisów do języka polskiego dla kl..."
Jako aksjomat przyjąłem, że ta nieszczęsna poetica, na dodatek z akcentem na trzecią sylabę od końca, musi być w wersie na końcu. No i znajdź do niej sensowny rym!
Kolejna strofka poleciała już na zasadzie: - "Teraz to już mi wszystko jedno".

Ładna opowieść.
Hmm... naprawdę napisałeś ją 17-go marca 2012 roku?

U góry jest odnotowane 15 marca.
Widocznie, gdy się wraca z odległej przeszłości, trudno precyzyjnie zatrzymać wehikuł czasu.

Dodano -- 17 mar 2012, 14:36 --

Tarnów, 17 marca, 2012 roku.

ta data.

Zmieniłem. I tekst także, korzystając z podpowiedzi Milady.

Ewuniu, niżiutki ukłon. Serdeczności.

[skaranie boskie]

I mnie się spodobała twoja ars poetica w futurologicznej wersji.
Nawet żałuję, że poprawiłeś tę datę.
Odniesienie do Staffa czytelne i z nutką nastalgii. Przypomina zaszyte w zakamarkach małpiej pamięci czasy, w których wiersz - nawet nie w tomiku - był mile widzianym prezentem. Zwłaszcza własny.

[Miladora]

Wyrzeźbił leszczynowy kij,
szykowny, choć nierówny.
Ars poetica – synu tnij!
Umiałem. Byłem dumny.

Z dziewczyną chodził Walek Proć,
afektem pałał do niej;
w prezencie mały tomik dać
było w najlepszym tonie.

Ładnie to dopracowałeś, Krabuniu.

Ale mam pytanie - czy dodałeś jedną zwrotkę? Bo jej nie pamiętam, a masz małe omsknięcie rytmu.
To ta:
Zmienia się czas i zbiory ksiąg
w bibliotecznych szafach. = 6 zgłosek, a powinno być 7.
Wciąż słychać stąd cichutki song
poezji pana Staffa.
Najprościej:
Zmienia się czas i zbiory ksiąg
po bibliotecznych szafach. = 7 zgłosek.
Wciąż słychać stąd cichutki song
poezji pana Staffa.

W większości zwrotek masz rymy podwójne w pierwszych i trzecich wersach. Rozumiem, że nie dało się zachować tej konsekwencji we wszystkich. Ale gdyby Cię kiedyś podkusiło, to spróbuj.

Dobrego

[stary krab]

w bibliotecznych szafach. = 6 zgłosek, a powinno być 7.

Zwrotka była i wcześniej. A jeszcze wcześniej to ja byłem bardzo nieśmiały, dlatego po bi-bli-o-te-kach chodziłem wolniutko, na paluszkach.

Dziękuję raz jeszcze.

Dodano -- 19 mar 2012, 14:53 --

wiersz - nawet nie w tomiku - był mile widzianym prezentem.

Wielki tom poezji pana Leopolda też jest mile widziany.
Ciągle mnie do czegoś inspiruje.