Spadanie

[Leon Gutner]

Jeśli tu do mnie spadniesz wreszcie
Po drodze zabierz kilka chmur
I niech się skroplą jakby nieszczęść
Nie dotknął nigdy obszar bzdur

I sens im nadaj nawet jeśli
Częstują smutkiem albo czymś
Co studnią dusz już ktoś określił
W niejedną zamieniając myśl

Bądż mokra i szczęśliwa zawsze
Nawet gdy śmiejesz się przez łzy
Spróchniałą oddam ci niepamięć
Albo okłamię tak jak nikt

Wiesz jak ja kocham to spadanie
Sam chciałbym czasem wolno w dół
Samotność wtedy nie dopadnie
Rozdartych niemym krzykiem ust

O ile nie jest już za póżno
Bywa że ciężko znieść czasami
Spadanie – może być na próżno
Lecz mocnym wybacz mi się jawi

[Miladora]

Do ostatniej zwrotki Leonek trzyma rytm 9/8/9/8. W ostatniej jest po 9 zgłosek.
Mogłabym nawet przyjąć, że to przełamanie rytmu, ale ta ostatnia właśnie prosi się o dopracowanie.
"O ile nie jest już za póżno (literówka)
Bywa że ciężko znieść czasami
Spadanie – może być na próżno
Lecz mocnym wybacz mi się jawi" - zwłaszcza tu widziałabym zgrabniejszą pointę.

A może wyrównać?
O ile nie jest już za póżno
Bywa że ciężko czasem znieść
Spadanie... - resztą niech się Leonek sam pobawi.

A teraz co do zapisu - czy naprawdę muszą być wersy wielką literą, skoro nie stosujesz interpunkcji?
Spójrz:

jeśli tu do mnie spadniesz wreszcie
po drodze zabierz kilka chmur
i niech się skroplą jakby nieszczęść
nie dotknął nigdy obszar bzdur

Może to tylko moje widzimisię, ale w tej postaci wiersz wydaje się skromniejszy, nienapuszony, bardziej spójny...

Aha - "Albo okłamie tak jak nikt" - okłamię

A na zakończenie - nie mam nic przeciwko wyrażaniu uczuć.
W większości wiersz mi się podoba. Nie będę się czepiać.

[Gloinnen]

Bardzo się cieszę, że ten wiersz tutaj się pojawił. Moja poprzedniczka wyłapała wszystkie potknięcia, więc nie mam tu nic do roboty, jeśli chodzi o dłubanie w warsztacie. Natomiast treść jest bardzo mi bliska.

I niech się skroplą jakby nieszczęść
Nie dotknął nigdy obszar bzdur

Wiele jest nieszczęść w życiu, które przydarzają się niezależnie od naszych działań. A jeżeli człowiek sam te nieszczęścia sprowadza na siebie, lub innych (np. krzywdząc kogoś) - to właśnie jest ten "obszar bzdur", tak to interpretuję.

I sens im nadaj nawet jeśli
Częstują smutkiem

Wszystko, co nas spotyka w życiu, a nieszczęścia w szczególności, ma sens. Który nierzadko można odgadnąć dopiero o wiele, wiele później. Cierpieniu trzeba zaufać, pozwolić mu się prowadzić. Choć na ogół tego rodzaju drogowskazów wolimy nie zauważać i nie podążać we wskazanym przez nie kierunku.

Wiesz jak ja kocham to spadanie

Spadanie jest piękne. Chociaż nie wiemy, jakie lądowanie będzie, czy upadek bolesny. Ale trzeba w życiu być odważnym. Inaczej człowiek nie czuje, że żyje.

Bywa że ciężko znieść czasami
Spadanie – może być na próżno
Lecz mocnym wybacz mi się jawi

Ciężko znieść czasami, ale - wrócę do poprzedniej myśli - spadanie jest chwytaniem życia w dłonie, nadawaniem mu sensu, działaniem. Cały podarowany nam czas na wzloty i upadki należy jak najpełniej wykorzystać. W tym jest wewnętrzna siła (adresatki wiersza, i w ogóle człowieka chyba) - w umiejętności przyjmowania tego, co przynosi spadanie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Gorzki Dziad]

Ostatnia strofa zbudowana jest inaczej niz pozostale, ale jest to dopuszczalne. Można zanucic na koniec inaczej niż się spiewało do tej pory.
Sympatyczny wierszyk.

[e_14scie]

odpuszczam Leonowi co zaniedbał

sama bym spadła, gdyby mi ktoś to napisał

[Leon Gutner]

Mila - na końcówkę się upieram .
Wielka litera na początkach wersów wstawia mi się sama w Wordzie - wiem że mnie to nie usprawiedliwia . Leo Leń i tyle .
Literówki poprawiono .
Dziękuję za sugestię uwagi i za większość na tak .

Droga Glo - jestem pod wrażeniem interpretacji która niemal idealnie pokrywa zamysł Leona .
I bardzo dziękuję ze ci się chciało - )))

Sympatyczny Gorzki - ))
Leonowi się też tak wydaje z zakończeniem . Warto czasami wyjść poza nawias .
Ukłon głęboki

Ev Leo czuje się rozgrzeszony
I tak - ))) coś jest takiego w spadaniu co ..............- )))


Z podziękowaniem L.G.

[Miladora]

Wielka litera na początkach wersów wstawia mi się sama w Wordzie - wiem że mnie to nie usprawiedliwia . Leo Leń i tyle .

Na to jest prosty sposób, Leniuszku Leonie.
Jeżeli w pierwszym wersie zamienisz (zaraz przy pisaniu) wielką literę na małą, to w następnych wersach mała litera nie będzie zmieniać się na wielką.
Sprawdź sam.

[Stepanian]

Nie będę oryginalny. Pochwalę wiersz aż do ostatniej strofy, która wszystko psuje. Stylem, rytmem i sensem odstaje. Jest jak mączna klucha w pysznie upieczonym cieście, albo kaszlnięcie na koniec pięknie zaśpiewanej arii. Niby do przeżycia, ale...

[Stepanian]

Wróciłem, żeby dodać że jestem PRAWIE zachwycony.

[Leon Gutner]

Mila - Leo obiecuje sprawdzić - )))
Sprawdziłem - działa .
Dziękuję za radę .

Step - Leo prawie zachwycony komentarzem . I trudno mi się opierać że ostatnia strofa nie odstaje .
Obiecuję nad nią podumać .

Dziękuję najmocniej .

Z uszanowaniem L.G.