kosmyk

[Nicol]

...


kolejny z listów nienapisanych
myśli kołysze nim sen mnie zmorzy
w diabły wysłałam serca dynamit
ale niełatwo ciszę ułożyć

patrzą mnie twoje oczy zbyt ciemne
wrzące jak lawa pod cienką warstwą
kiedy marzenia kłębię jak wełnę
uśpiwszy w skałach nadmorskie miasto

jak mam wybaczyć sobie tę słabość
co zdarła ze mnie zbroję z kołczanem
i boso gnała na bitwę krwawą
z której mam tylko splot ran i zamęt

jak mam wybaczyć tobie mój słodki 
że naszym drogom dałeś sie rozejść
noszę we włosach pasmo idiotki
która się wierszem wplątała w prozę

nic o tym nie wiesz albo niewiele
czas sprytnie mija kolejne stacje
bezsenne wzgórza wczepione w przełęcz
i już nieważne kto z nas miał rację


...

[Leon Gutner]

Trzymasz poziom Nicol .
Sama radość z odczytu .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

No, tym razem tak gładko Ci nie przejdzie, Nicolku.

- nim sen mnie zmoży - zmorzy
- i już nie ważne - nieważne

- czas sobie mija kolejne stacje - a nie lepiej "czas ciągle mija kolejne stacje"?

A poza tym bardzo dobry wiersz.

[Nicol]

Trzymasz poziom Nicol .
Sama radość z odczytu .

Z uszanowaniem L.G.

sama radość odczucia z Twojego Leo...

Dodano -- 12 kwie 2012, 21:39 --

No, tym razem tak gładko Ci nie przejdzie, Nicolku.

- nim sen mnie zmoży - zmorzy
- i już nie ważne - nieważne

- czas sobie mija kolejne stacje - a nie lepiej "czas ciągle mija kolejne stacje"?

A poza tym bardzo dobry wiersz.

Ano jak zaćma to seryjna ale zmiany już dokonane i wdzięczność za czujne oko wpisana do ksiąg wieczystych

[Qń Który Pisze]

patrzą mnie twoje oczy zbyt ciemne

Oj, potrafią patrzyć... ale czy te oczy mogą kłamać?
Bardzo ładny przemyślnik wierszowany. Zgrabny i kobieco ezoteryczny. Ech, gdyby tak zglębić prawdziwe myśli kobiet... o ile wszysto byłoby łatwiejsze
Pozdrawiam ciemnooką Nicol i jej migdałową łagodność źrenic

[Ewa Włodek]

jak mam wybaczyć sobie tę słabość
co zdarła ze mnie zbroję z kołczanem
i boso gnała na bitwę krwawą
z której mam tylko splot ran i zamęt

ta strofa - według mnie - szczególnie udana, i ma ten ładunek...Spodobał mi się wiersz...


Pozdrowieńka serdeczne...
Ewa

[Nicol]

patrzą mnie twoje oczy zbyt ciemne

Oj, potrafią patrzyć... ale czy te oczy mogą kłamać?
Bardzo ładny przemyślnik wierszowany. Zgrabny i kobieco ezoteryczny. Ech, gdyby tak zglębić prawdziwe myśli kobiet... o ile wszysto byłoby łatwiejsze
Pozdrawiam ciemnooką Nicol i jej migdałową łagodność źrenic

i o ile pospolitsze gdy już ta łatwizna w kieszeni
słodzisz ?


Dodano -- 16 kwie 2012, 23:27 --

jak mam wybaczyć sobie tę słabość
co zdarła ze mnie zbroję z kołczanem
i boso gnała na bitwę krwawą
z której mam tylko splot ran i zamęt

ta strofa - według mnie - szczególnie udana, i ma ten ładunek...Spodobał mi się wiersz...


Pozdrowieńka serdeczne...
Ewa

Ewo ty wiesz i ja wiem że po drodze nam w takie rejony

[Nalka31]

noszę we włosach pasmo idiotki
która się wierszem wplątała w prozę

Ten fragment po przeczytaniu jakoś szczególnie mi podpasował. Powiedziałabym, że to tak troszkę jakby o mnie samej. Podobasiem.

[Nicol]

Że i o Tobie droga Nalko - wykluczyć się nie da

[skaranie boskie]

Rozpoznawalnie, po twojemu...
Chwilami mam ochotę nazwać to stylem Nicolowym.
Na pewno twoje wiersze tchną uczuciem, rażą pięknem i są pisane w doskonałej formie, ale...
No właśnie, jest ale.
Kto stoi w miejscu...
A może by tak dosiąść jakiegoś rumaka (Qniu - to nie była aluzja!) i pognać cwałem przez las i pola?
Może ruszyć tyłek z okopów? Nicol, pozwól, że użyję słów Petroniusza - ten wiersz mógł napisać każdy, choćby takie beznadziejne skaranie boskie.
Ciebie stać na więcej!
Rozkręć wyobraźnię.