blues na struny wiolinowe

[Miladora]

nie narzekaj nigdy bracie na uczucia
miłość nawet jeśli znika zawsze wraca
to nie sklepik niepotrzebny jest więc utarg
i liczenie jaki zysk a jaka strata
bo nie warto
nitka życia jest zbyt krótka
więc jej dzielić się na części
nie opłaca

i w powrotach właśnie urok tkwi i sedno
magia uczuć nie wymyka się konturom
nawet jeśli wszystkie chwile z czasem bledną
ciągle jeszcze może istnieć dawna czułość
o nią warto
wciąż zabiegać i o pewność
że zaczęła znów kiełkować
gdzieś pod skórą

potem rośnie i rozkwita wśród uśmiechów
w myślach znowu kipi radość wraz z potrzebą
by wszystkiemu jeszcze nadal iść na przekór
by ponownie móc dorównać w locie mewom
więc nie pytaj
już czy warto – ech człowieku
tylko sięgnij znów po ziemię
i po niebo

[e_14scie]

nitka życia jest zbyt krótka
więc ją dzielić się na części
nie opłaca

no Milek, tu mi nie pasuje gramatycznie.
Może nią dzielić się...

ładna forma, zgrabny wiersz, ale pointa wg mnie za słaba i banalna.
wreszcie mogłam się przyczepić.

[Miladora]

wreszcie mogłam się przyczepić.

Ależ czepiaj się do woli, Listeczku.

Może nią dzielić się...

Nie opłaca się dzielić na części nitki życia.
Więc powinno być - jej się nie opłaca dzielić.
A ja się zastanawiałam, co mi nie gra, ojejej.
Szybko poprawiam i najchętniej bym to "się" zlikwidowała, tylko nie mam jeszcze pomysłu.

ale pointa wg mnie za słaba i banalna.

To piosenka. I miała być pogodna, i miała być o miłości.
O taką ktoś mnie poprosił, więc spróbowałam.
Następnym razem napiszę bardziej ambitną.

Masz buziaka za ścinkę.

PS. Zmieniłam lekko w poincie - miłość na ziemię.

[coobus]

Nie mam uwag, wiersz jak najbardziej w sferze mojej wrażliwości. Bardzo ładny

[Miladora]

wiersz jak najbardziej w sferze mojej wrażliwości.

Dzięki, Coobusku.
Ale ze mną to jest różnie i czasem istne węzły gordyjskie piszę.

Dobrego

[Leon Gutner]

Świetne .
Popadłem w refleksję i choć Leo bluesy sprzed lat niegodne twoich wersów i infantylne to pozwolę sobie zacytować będac pod wrażniem twoich strof .

Leo miał wtedy piękne 24 latka

Blues

Wiesz - tak sobie wymyśliłem
Jak cię zdobyć jak zniewolić
Zdrowie z setką papierosów
Wypuściłem w swej samotni
Spełniliśmy się w tej knajpce
Gdzie zawiodła nas pokusa
I gdzie murzyn na gitarze
Tak namiętnie targał bluesa

Chciałem wierzyć - wierzyć tylko
Ze wśród dźwięków dymu trunków
Bluesman wskaże słuszna drogę
Do krainy pocałunków
I że warto w atmosferze
Nut radości i zabawy
Sprawić aby twoje serce
Mogło zbawić

Potem w małym hoteliku
Gdzieś wśród nocy mi się ziścisz
W miękkiej ciepłej cud pościeli
Od wolności mnie oczyścisz
Będziesz błyszczeć jasnym światłem
Pachnieć kremem oraz miodem
Blues do świtu nas zabierze
Długim czarnym samochodem

I chcę wierzyć - wierzyć tylko
Że nie miniesz mi za chwilę
Zostawiając mit po sobie
Zapach piękna tylko tyle
Nie wiem czy to jest możliwe
Abyś mogła moją duszę
W dowód swej miłości wiecznej
Pieścić bluesem

Gdy wirtuoz wolno kończył
Szarpać struny swej gitary
Znów znalazłem się w samotni
Lecz tym razem pełen wiary
Ciągle mi się tylko myli
Stary bluesman z młodym ciałem
Jak cię zdobyć - jak zniewolić
Nigdy więcej nie myślałem.

Styczeń 1999 r. Olsztyn


Na kolanie - w dwie i pół godziny . W pociągu .
Próbowałem .
Ale to ty po latach stajesz się moją literacką esencją Bluesów



Z usznaowaniem L.G.

[Miladora]

Leonku kochany - ten blues jest piękny.
Bije tę moją pioseneczkę na głowę.

Dawaj go natychmiast na stronę.

Kupiłeś mnie tym bluesem natychmiast i bez reszty.

Dziękuję

[Nalka31]

zdolność uczuć nie wymyka się konturom
nawet jeśli wszystkie chwile z czasem bledną
ciągle jeszcze może istnieć dawna czułość
o nią warto
wciąż zabiegać i o pewność
że zaczęła znów kiełkować
gdzieś pod skórą

Ten fragmencik szczególnie mi przypadł, taki sens życia w pigułce jak dla mnie. Całośc wiersza też prawdziwa, więc z przyjemnością.

[Miladora]

taki sens życia w pigułce jak dla mnie.

Coś w tym rodzaju, Nalcia.
Bądźmy wiecznymi optymistami, bo łatwiej się żyje jednak.

Buziak wieczorny

[kamyczek]

Moje klimaty.