Pieta

[Ewa Włodek]

Chwila i wieczność – to ty, gdy tulisz cierpienie,
masz w oczach kir, a usta – jak oskardem kute,
odkąd w nagrobną stelę przyszło ci skamienieć.

Nie myśląc o tym, czy jest bardziej tam, czy tutaj,
wciąż go otaczasz miękkim, łagodnym ramieniem,
żeby czuł twoje ciepło, idąc w ciemną pustać.

[Gloinnen]

masz w oczach kir i usta

Dopóki nie przeczyta się wersu do końca, to w zasadzie wychodzi na to, że adresat ma w oczach usta, co zaczyna zakrawać na surrealistyczną makabreskę-groteskę.

Proponuję zamianę szyku słów:

"masz kir w oczach i usta jak oskardem kute"

miękkim, łagodnym ramieniem

Dla mnie te dwa przymiotniki mają na tyle zbliżone znaczenie, że umieszczanie ich razem to marnowanie miejsca w przestrzeni wersu. Warto jeden z nich wyrzucić i uzupełnić lukę czymś ciekawszym.

Aby dowiedzieć się, co znaczy "pustać" musiałam zajrzeć do Googla. Zaintrygowało mnie użycie tego słowa, ale miło dowiedzieć się czegoś nowego. Lubię w Twojej poezji obecność różnych rzadko używanych słów, wydaje mi się, że dobrze je wkomponowujesz w stosowaną przez Ciebie stylistykę retro. W każdym razie nie wydają się wciśnięte na siłę. To chyba nieodłączna cecha Twoich wierszy - różne archaizmy i werbalne białe kruki.

Jeśli chodzi o treść wiersza - urzekła mnie pointa. Jest niesamowita, jeśli chodzi o samą wizję i klimat. Ktoś odchodzący w niebyt, w czarną otchłań śmierci, otrzymuje od ukochanej osoby jej czułość jako rodzaj wiatyku. Ona sama mu towarzyszy częścią siebie... Poruszyło mnie to do głębi.



Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

Ech Ewo, wspaniałe słowa, świetny wiersz. Gloi ma rację, porusza do głębi.

[Leon Gutner]

Minimalne a jednak pełne .
Jak niewiele słów czasem trzeba .
Znakomite .

Z uznaniem L.G.

[Ewa Włodek]

och, Glo, jak zwykle bardzo Ci dziękuję za konstruktywne uwagi. Poprawię, zgodnie z twoja sugestia, choć zastanawiam się, czy nie wystarczyłoby, gdybym postawiła przecinek po "kirze" i wtedy odciąłby "oczy" od "ust"?

To chyba nieodłączna cecha Twoich wierszy - różne archaizmy i werbalne białe kruki.

aaa, to mi miło czytać, i mam nadzieję, ze te moje słowne igraszki - nie straszą?




ooo, Ewo, tak się cieszę, że Ci się spodobał...


a Ty, Leonie, zawsze dla mnie masz ciepłe słowo...



Najpiekniej Wam, Kochani moi, dziękuję, że wstąpiliście, daliście wierszykowi Swój czas i powiedzieliście tyle dobrych, miłych słów... Całą masę ciepła i serdeczności do Was posyłam, z uśmiechami...
Ewa

[Stepanian]

Doskonałe ujęcie tematu. Widać pasję, nie widać holiłudzkiej rzewności. Tak należy pisać o cierpieniu. Bez nadęcia, cicho. Brawo.
PS

Proponuję zamianę szyku słów:

"masz kir w oczach i usta jak oskardem kute"

Ależ Glo, zarżnęłaś rytm wersu. Tak się nie da.

[Gloinnen]

Stepanian, to prawda, że rytm wersu uległ zmianie, ale czy to źle?



Wiersz nie jest regularnym sylabotonikiem, metryka została w nim potraktowana raczej w sposób bardzo swobodny. Według mnie lepiej zmienić rytm, niż pozostawić stylistyczną niezręczność.

Można jeszcze inaczej:

"Kir masz w oczach i kute jak oskardem usta" - wtedy rymy staną się lepiej dopasowane...

[Nalka31]

Pomijając dyskusję, słuszną w samej sobie, to wiersz bardzo subtelnie dotyka tematów bolesnych i ostatecznych dla każdego z nas. Podobasiem.

[Miladora]

Fakt, że jakakolwiek zmiana tego wersu zmienia rytm, który tu ma swoje uzasadnienie i wcale nie powinien być bardziej płynny.

Ewuńka - to cecha charakterystyczna Twoich wierszy.
Ale można nie zmieniać, tylko przestawić myślnik:
- masz w oczach kir - i usta, jak oskardem kute,

Co do "miękkiego/łagodnego", to zgadzam się z Glo - trochę nakładają się znaczenia.

Ale dobra pieta. Wchodzi pod skórę.

Miłego dnia

[Nilmo]

kir i usta zmieniłbym na kir a usta i tym samym usunął z ust oczy.
Pieta, myślę że wykracza daleko poza wizję jedynie religijną i myślę że dobrze iż nie ograniczyłaś wiersza, jakąś boskością. To nadaje mu uniwersalności i nie sprowadza jedynie do rzeźby.
Bardzo interesująca miniatura.

A wiesz, zwróciłem Ci uwagę na literówkę pustać, ale Gloin mi napisała żem ciemniak i że to nie literówka . Bo ja czaiłem że chodzi o przybranie ciemnej postaci, coś dla matki mrocznego i tragicznego.
Ale cóż, co racja to racja, skoro wolał pójść w nieużytki czy pustkowie. Chociaż to raczej nie on twierdził że Boga nie ma.
Ale jesli z drugiej strony brać pod uwagę jak ludzie widzą śmierć to jest O.K.
Dziękuję