anioł, bynajmniej nie stróż

[coobus]

hej, czy to anioł tam hen, nad nami
spójrzcie do góry
przysiadł beztrosko, macha nogami
na brzegu chmury
jak małe dziecko głowy przechodniów
wodą polewa
zobaczcie sami, macha nogami
macha i śpiewa
hej, to są chyba jakieś wyznania
pijackiej duszy
zatkajcie uszy dzieciom rękami
zatkajcie uszy
niech was nie zwiedzie, że wlazł wysoko
że w ręku lira
spójrzcie mu w oczy, spójrzcie głęboko
to oczy świra
nazbyt bezczelny tupet go zdradza
i mętne oko

ostatnio często świrom się zdarza
zajść tak wysoko

[Sede Vacante]

Nie rozszyfrowałem jeszcze przesłania, ale czyta się bardzo miło, bardzo zabawny tekst, buzia się uśmiecha;)
Coś o tym, że anioły wcale nie są takie cool, czy ostatnie sprawiedliwe, albo o pojedynczym, upadłem, może o Tusku;))
To by do niego pasowało;)
Naprawdę, bardzo sympatyczny wiersz.

[Toni]

kurna wesoły tekst, podoba mi się;)

[Leon Gutner]

Nic tylko odśpiewać przy gitarze .
Dobry pomysł na wypisane pozornie anioły zrealizowany całkiem sympatycznie .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Kupiłam ze śmiechem, Coobusku.

A może to amorek jakiś ubzdryngolony w czarnoziem?
Ale nie - ta śliczna pointa może być różnie rozumiana.

Dzisiaj już nawet na Anioła Stróża nie ma co liczyć. Ma nas w nosie.
A skądinąd różne "anioły" zlewają nas zimną wodą...

Aha:
- jak małe dziecko, głowy przechodniów - bez przecinka

Do licha - lubię te Twoje wiersze.

[Ewa Włodek]

och, Coob, kiedyś gdzieś slyszałam, że każdy świr ma w sobie coś nadprzyrodzonego...A Rosjanie mieli swoich jurodiwych...Ciekawy wiersz, wiesz?


Pozdróweczki liczne a ciepłe...
Ewa

[e_14scie]

super Kubusiu

[coobus]

Kochamy aniołki, wiedziałem.
Świr, nie świr, raczej świrus, wesołek, nie wnikam na jakim był napędzie. A pointa bardzo luźna, zaledwie przyczepiona, lepiej nie wnikajmy w nią głębiej, każdemu pozostawiam ją do osobistych skojarzeń. Ja dalej kocham wesołe aniołki, nudzą mnie te poważne, przejęte rolą. Sam czasem świruję. A zbędny przecinek usuwam.

Buziaczki dla zebranych pod chmurką