Śpiew ma się ku końcowi

[JSK]

Śpiew ma się ku końcowi


A gdy się zamkną widnokręgi,
Spłynie zasłoną mrok pogodny;
Pustka przytuli się do ręki
I będzie tylko nieco chłodniej.

Może usłyszę pieśń łaskawą,
Zapach jaśminu wniknie we mnie,
Pożegna w biegu mały chrabąszcz
I będę mógł spokojnie ciemnieć.

Jeszcze coś brzoza wyszeleści,
Nutą rozgrzeszeń zabrzmią dzwony,
Biel skamieniała szlak nakreśli
I znajdę przystań - utrudzonych.

.

[Gloinnen]

Jeśli mowa o rytmie i melodii wiersza, natychmiast skojarzyło mi się z piosenką "Zegarmistrz światła"... Czy inspirowałeś się właśnie nią, pisząc ten tekst?
Według mnie zabieg udany. Ciężki, poważny temat śmierci nie przytłoczył bowiem tego utworu. Wiersz jest daleki od żałobnych, posępnych klimatów. Wręcz przeciwnie - można odnieść wrażenie, że peel wita ją pogodnie i z ufnością. Być może ta ufność wynika ze zmęczenia życiem, na co wskazywała by "przystań utrudzonych"? Być może także z ciekawości - co też człowiek odnajdzie po drugiej stronie?
Nie ma w tekście lęku, nie ma bólu - jest uroczyste oczekiwanie, oswojenie ze sprawami ostatecznymi. Można niemal pozazdrościć, choć może to nie najtrafniejsze określenie...

Bardzo podobają mi się metafory:

Pustka przytuli się do ręki

oraz

I będę mógł spokojnie ciemnieć.

Ładne są też odniesienia do przyrody, która peela życzliwie żegna - szumem brzóz, spacerem chrabąszcza - te piękne obrazy zabierze on w sobie i ze sobą w zaświaty.

Gdybym mogła się do czegoś doczepić po starej znajomości:

I będzie tylko nieco chłodniej.

I będę mógł spokojnie ciemnieć.

"będzie/będę" - przeszkadza mi, ale może to już z mojej strony pedanteria stylistyczna. Od biedy mogłabym uznać to powtórzenie za bardzo odległą anaforę albo za rodzaj refrenu, ale w ostatnim wersie pojawia się "znajdę", zbaczające z obranej ścieżki. Mam wątpliwości.

Pozdrawiam,


Glo.

[JSK]

Dziękuję.

Oczywiście. To miały być takie powtórzenia, zalatujące refrenem. Ostatni z przyczyn samego brzmienia zakończenia - lekko odmienione. Sądzę, że wybaczysz.

"Zegarmistrz światła" - Ty to zauważyłaś. I słusznie. Mnie to w trakcie nie przyszło do głowy. Może podświadomość, bo szukałem "linii melodycznej" dalekiej od przytłoczenia zbędnym patosem.

Zawsze mówiłem, że jesteś nad wyraz bystra.

I tak jestem dumny, bo procentowo, mniej uwag

Dzięki serdeczne.

[Malwina]

Myślę,że za wcześnie na takie wiersze.Widocznie dopadła Cię wiosenna depresja, zbyt mało słońca, niestety.Z przyjemnością przeczytałam.Moja wnuczka, która nie umie jeszcze czytać, poszła z mamą na cmentarz.Nachyliła się nad tablicą, wodziła paluszkiem po tekście i coś tam sobie mruczała.Na pytanie co tam jest napisane, odpowiedziała:"Zapraszamy wszystkich, tu jest bardzo wesoło,świetnie się bawimy"...

[Miladora]

Wszystkiego najlepszego w dniu urodzin, JSK.

Zdarza się, że właśnie wtedy, w tym "miejscu początku", zaczynamy myśleć o "miejscu końca".
Jeden z filozofów, zapytany na łożu śmierci, czy nie sprawia mu przykrości myśl, że go nie będzie, odparł, że - nie, tak samo, jak nie sprawia mu przykrości myśl, że go kiedyś nie było.
Na którymś z zakrętów życia takie przemyślenia zaczynają być normalne i wynikają z pełnej świadomości swojego istnienia, tego, że jak wszystko, podlega ono prawu przemijania.

Zdrowie i 100 lat

[coobus]

nim przystań znajdziesz gdzieś u kresu
nim łódką w podróż cię zabiorą
będziesz spokojnie się rozjaśniał
włosów srebrzystych aureolą


Ale jeszcze musisz zaczekać...
Ja również piję dziś Twoje zdrowie

[Gloinnen]

Z życzeniami zapraszam tutaj:

http://www.osme-pietro.pl/laurki-f37/ws ... t4575.html

Jubilat na pewno się ucieszy.

[JSK]

Jubilat jest już bardzo ucieszony

[e_14scie]

Oj tak, "Zegarmistrz światła" kultowy, ale w Twojej wersji nabrał nowej melodii.
J.

[JSK]

Dziękuję serdecznie