nakarmić wiatr

[Miladora]

kiedyś zostaną popioły z ogniska
projekcja ongiś w obrazach i w myślach
zaledwie przebłysk co mignie i zgaśnie
może na zawsze

przewiane z tyłu bezdroża i ścieżki
rozmyta miłość na słowa i gesty
nikła świadomość i ślady na łączach
gdy szła do końca

nawet nie czekam żebyś mnie rozgrzeszył
z minionych nocy – dzień wyszedł naprzeciw
i czas rozliczył ale wtedy byłeś
chociaż przez chwilę

zamknięty pokój zagubionym kluczem
już mi się nie śnisz tylko cienie wzruszeń
pełzają jeszcze po ukrytej ścianie
lecz nie tej samej

pejzaże sceny ulotna nostalgia
że choć sens przepadł rozstrzępiony w palcach
gdzieś istniał wymiar w jaki miałam wstąpić
zanim się skończył

[Ewa Włodek]

zamknięty pokój zagubionym kluczem
już mi się nie śnisz tylko cienie wzruszeń
pełzają jeszcze po ukrytej ścianie
lecz nie tej samej

ta strofa - jakby dla mnie, Mila...Przychodzi taki czas, że nawet już się nie śnią Ci, bez których obecności nie liczyła się chwila...Pięknie napisałaś o przemijaniu i o roli czasu w życiu...


Pozdrawiam Cię z uśmiechami...
Ewa

[Miladora]

Dzięki, Ewuńka.
A jednak zawsze i tak coś zostaje. Najczęściej pytania bez odpowiedzi.

Serdeczności

[Qń Który Pisze]

Majstersztyk... Miladorko... tytuł mnie przyciągnął...
Ależ to się dobrze czyta. Jestem pełen uznania dla Pani Profesor Poezji z Akademii Pisania Wierszy. Rzpłynąłem się, jak kostka lodu w calpirynii... Zdumiewająco-piękny.
Ech, nie ma to jak być prawdziwą poetką. Nic nie trzeba szukać. Poeci sami się garną

[Miladora]

Poeci sami się garną

Nawet Qńki, jak widzę.

Dzięki, Qnieczku.
Tym razem to "safona" - strofa saficka.

Może też byś spróbował?

[Nicol]

Dobre czytanie klimacik i rzeczy konkretna całość milaczku

[Leon Gutner]

Ech rozgrzeszenia .
Gdybym był wiatrem czułbym się syty a że Leo czytelnik tylko to czuję przyjemność z lektury powyższego wiersza .

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

milaczku

Ciekawa zbieżność, bo tylko jedna osoba tak mnie nazywała.
Ale lubię to.

Cała przyjemność po mojej stronie, Leonku.