białe ramy niepamięci

[coobus]

były trawy dookoła
a w tych trawach polna mięta
już nie umiem ich przywołać
już ich prawie nie pamiętam

już ta chwila cała w cieniach
a te cienie takie białe
nie pamiętam jej imienia
zagubiłem
zapomniałem

w białej chmurze niepamięci
zatraciłem tamtą chwilę
tylko słabe echo dźwięczy
tylko echo
tylko tyle

może jeszcze to spojrzenie
w białe ramy oprawione
w białej plamie źrenic cienie
jeszcze one
jeszcze one

[Stepanian]

Jak zwykle - do zaśpiewania.

[Leon Gutner]

Jak - ostatnio zwykle - znów świetny klimatyczny wiersz .

Zabieram do kolekcji

Z ukłonem L.G.

[skaranie boskie]

Nie do wiary.
Coobus poukładał wersy jak pod linijkę.
I w dodatku na dobre mu to wyszło.
Wierszowi też, choć u niego i tak zawsze jest rytmicznie, choćby nawet nie było.
Bardzo dobry wiersz Coobusie.

[Zola111]

Do zaśpiewania, do wielokrotnego czytania, do zapamiętania, do przytulenia.

Bardzo równy, doskonały tekst.

może jeszcze zapach siana
już skoszonej obok łąki,
cisza maków, jak zasiana
i słowiki. nie. skowronki.

Brawo. Pozdrawiam,