piosenka o Ślepcach

[Sokratex]

• Są takie miasteczka gdzie nic się nie dzieje
  dzień wnet się kończy lub nagle dnieje
  ludzie się rodzą i umierają
  deszcz ciągle leje lub deszczu mało
  jesień przychodzi zawsze nie w porę
  a wiosna czeka pod semaforem
  bo dróżnik musi dopić do końca
  kielich goryczy
  
  W takich miasteczkach nic się nie liczy
  chodzimy ciągle tą samą ulicą
  jak dwa motyle z dwóch stron szyb szklarni
  nieuwierzeni niedotykalni
  o sobie tęskniąc co gdzieś daleko
  za siódmą górą i siódmą rzeką
  czekamy na siebie
  bez końca
  
  To samo słońce jak dwa różne słońca
  świeci nam kiedy bierzemy ślub
  i wszystko nagłe i takie już
  dzieci dorosłe lecz nigdy nasze
  bo nasze rosną za naszym miastem
  tam gdzie tęsknienie poza spojrzeniem
  oczywistością
  
  W takich miasteczkach gdzie nic się nie dzieje
  nie spotkasz mnie nigdy ani ja ciebie
  bo wszędzie blisko
  tak bardzo za blisko
  nam tu do siebie
  
  
  http://bit.ly/NawgMM
  
  

[Stepanian]

Początek wiersza genialny, finisz to niewypał. Koniecznie trzeba dopracować ten utwór, bo może być doskonały, jeśli tylko autor poświęci mu trochę pracy.

jak dwa motyle z dwóch stron szyb szklarni
nieuwierzeni niedotykalni

- ten fragment jest super.
Moja rada? Zostawić dwie pierwsze, a dwie kolejne strofy napisać od nowa.

[Sokratex]

Początek wiersza genialny, finisz to niewypał. Koniecznie trzeba dopracować ten utwór, bo może być doskonały, jeśli tylko autor poświęci mu trochę pracy.

Koniec musi być, bo nie ma happy endu w miłości. Nie zauważamy tego, co blisko
i zawsze tęsknimy za czymś dalekim. Dziewczyny nie biorą sobie na mężów chłopców z tej samej wsi,
chłopcy szukają dziewczyn daleko od domu, bo jak pisał Edward Stachura i wielu przed nim i po nim:
"Miłości nasze są tam, gdzie nie ma nas."
A nawet, kiedy już pożenimy się, tęsknota za innym życiem wcale nas nie opuszcza.
Co najwyżej uczymy skrywać się ją głęboko przed samymi sobą, co pięknie ujęła Agnieszka Osiecka:
"Wyszłam za mąż zaraz wracam".

Dziękuję i pozdrawiam.

[Stepanian]

Koniec musi być, bo nie ma happy endu w miłości.

Sokratex, ależ ja nie o treści. Chodziło mi o formę.

[Leon Gutner]

A jednak można .....

Nastój wiersza jest kapitalny a początek wręcz świetny .
Potem nieco słabiej i mało potrzebnie w strofie trzeciej i znów wracasz do sedna sprawy w zakończeniu .

Upór w dziwnym formatowaniu wierszy wciąż uważam u ciebie Sox za zbędny ale ty widać uważasz inaczej .

Ten wiersz z przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Początek wiersza genialny, finisz to niewypał. Koniecznie trzeba dopracować ten utwór, bo może być doskonały, jeśli tylko autor poświęci mu trochę pracy.

Wyjąłeś mi to spod klawiatury Step.
Myślałem, że będę oryginalny, tymczasem muszę się ograniczyć do powtórzenia po Tobie.
Tym razem to wszystko, Sokratexie.

[SamoZuo]

Ten wiersz ma w sobie jakiś urok, spiewnośc i lekkość.


pozdrawiam

[Sokratex]

Upór w dziwnym formatowaniu wierszy wciąż uważam u ciebie Sox za zbędny ale ty widać uważasz inaczej .

Zwróć uwagę na tytuł - czy rytmiczny wiersz oddałby ślepca? Dlatego następne strofy zaczynają się od rymu poprzedniej, a ta urywa się nagle. Jakby ktoś niewidomy wpadł na przeszkodę i musiał od nowa zaczynać wątek.

Pozdrawiam.

Dodano -- 21 lip 2012, 17:11 --

Ten wiersz ma w sobie jakiś urok, spiewnośc i lekkość.

Miło mi, że zobaczyłaś coś więcej od poprzedników i... nie wahałaś się tego napisać ;-)

Pozdrawiam.