Puk, puk...

[coobus]

wieczorna
jesienna chwila
ponuro jakoś na dworze
puk puk
więc serca uchylam
na ile da się otworzyć

puk puk
nieśmiałe pukanie
leciutko zmącony spokój
jak powiew
jak migotanie
młodziutkich gwiazdek o zmroku

puk puk
wejdź dalej proszę
nie stój w bezruchu
w pokorze
kiedyś cię śmielej zaproszę
kiedyś się cały otworzę

[Ewa Włodek]

oj, jak to nieraz trudno jest się otworzyć, ale też - chyba nie mniej trudno - jest "dogadać się" z komś, kto nie potrafi się otworzyć... Dobra myśl, Coob...

pozdrawiam najcieplej...
Ewa

[Gajka]

Jaki piękny wiersz ...delikatny ,subtelny

[Leon Gutner]

Leona zachwycasz niezmiennie .
Zupełnie jakbyś patrzył na świat przez " moje okulary " .

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

i mnie niezmiennie urzekasz Kubusiu

Pointa

[iskierka]

może lepiej by było bez tego puk puk

[Gloinnen]

puk puk
wejdź dalej proszę
nie stój w bezruchu
w pokorze
kiedyś cię śmielej zaproszę
kiedyś się cały otworzę

Podoba mi się to zakończenie. Jak odpowiedź na wiele ludzkich tęsknot, na brak ciepła, życzliwości, wyrozumiałości, łagodności, które są tak bardzo potrzebne i bywają ogromnym darem...

Pozdrawiam,


Glo.

[semiramida]

Po prostu przepięknie:))) semi.