Poproszę ptaki

[niepozorny]

Nie chcę ciebie dla chwili rozkoszy,
lecz by w życie głębiej się zanurzyć
i uczucia co rośnie, nie spłoszyć,
szukać sensu we wspólnej podróży.

Pieszczotliwie o tobie dziś myślę,
jak wiatr, który ma liście tarmosić
Gdy opadną - szeleszczą kapryśnie,
pozbawione choćby śladu rosy.

I poproszę ptaki z okolicy,
niech cię częściej budzą rozmarzoną.
Będzie naszą słodką tajemnicą,
jak smakuje, gdy dojrzało - grono.

[iskierka]

Ja też bym chciała kogoś takiego
by w nim głębiej się zanurzyć

[Gloinnen]

I poproszę ptaki z okolicy,
niech cię częściej budzą rozmarzoną.

Ach te skojarzenia!!!

[skaranie boskie]

Glo, nie wyolbrzymiaj.
Ptaki z okolicy nie rozbudzą Cię rozmarzoną.
No, chyba, że...


A co do wiersza - hmmm...
Chyba jednak coś jest na rzeczy z tymi skojarzeniami.
Chyba pójdę się upić!

[Gloinnen]

Ptaki z okolicy nie rozbudzą Cię rozmarzoną.

Wolałabym nie w marzeniach...

[skaranie boskie]

Rozumiem, że nie w marzeniach, ale, żeby od razu w liczbie mnogiej.
To zastanawiające...

[Gloinnen]

Pytanie o liczbę mnogą zadaj Autorowi wiersza!

[skaranie boskie]

Autorze, zadaję pytanie o liczbę mnogą.

Co za skojarzenia... Normalnie nimfomania...
Ja jednak pójdę się upić!

[Gloinnen]

Dezerter...

[skaranie boskie]

Nie uciekam.
Po prostu nie umiem fruwać, więc się upiję, na przekór ptakom z okolicy...