I co teraz?

[semiramida]

I CO TERAZ?

Wiem, nie zajrzysz więcej do mnie.
Stracona przyjaźń.
Rozbite dni.

Niepotrzebnie stoję w oknie.
Bo wszystko mija.
Żal w oczach lśni.

Miałam wiele, dziś nie znajdę
zgubionych kiedyś
w ciemności - słów.

Czy nadzieja jeszcze wskaże,
jak iść przed siebie
na przekór złu?

Czekam za zmarzniętą szybą.
Maluję serce
łzami na szkle.

Twoje - żegnam, moja - miłość.
Już nigdy przecież
nie spotkam Cię.

[Gloinnen]

Znam to uczucie bezradności, gdy z własnej winy tracimy cenne dla nas znajomości.
Wiersz rytmicznie w porządku, rymy OK, tylko wywaliłabym podwójne "wszystko"...

Bo wszystko mija.
Żal w oczach lśni.

Miałam wszystko, dziś nie znajdę

"Miałam wiele?" ---> może w ten sposób popraw?

Tekst napisany emocjami, jako świadectwo trudnych chwil. Prosty, czytelny. Ja lubię więcej tajemniczości, mniej dosłownie i mniej melodramatycznie, ale skoro Ty wolisz tak - Twój wybór.

Pozdrawiam,


Glo.

[semiramida]

Poprawiłam, dziękuję:))) semi.

[Gloinnen]

To "Cię" z dużej litery też źle wygląda, w końcu to nie jest list, a jedynie poetycka wypowiedź. Sięgnięcie do archaicznego zabiegu stylistycznego trąci myszką i wydaje mi się dość sztuczne.

[iskierka]

Znam to uczucie bezradności
gdy tracimy znajomości.
Bo mam tak

[e_14scie]

wdzięczna piosenka, Semi i tak odbieram

[P.A.R.]

Czekam za zmarzniętą szybą.
Maluję serce
łzami na szkle.

Twoje - żegnam, moja - miłość.
Już nigdy przecież
nie spotkam Cię.

za zamarzniętą czekam szybą
łzami maluję
serce na szkle

jak twoje żegnam moją miłość
przecież już nigdy
nie spotkam cię

jeszcze ciut i gotowy jestem nucić...

[Leon Gutner]

Jeśli o Leona chodzi - to zanuciłem .
Trochę odkrytych rzeczywistości z miłością i żalem w oczach który lśni - niesfornych ale do przyjęcia - jak ktoś inne walory doceni .
Ale za końcówkę zganię . Zdecydowanie najsłabsza część wiersza .
Ogólnie dobre wrażenie .
Do nucenia jak znalazł .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

czytając pomyślałam sobie, że przyjaźń - to wielka rzecz, i jak już jest, może nie warto jej zastępować miłoscią? Bo wtedy - nie ma ani tego, ani tego?
Jest nastrój straty, smutku...

Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[skaranie boskie]

I ja zganię za trochę dziwną składnię.
P.A.R. już spróbował poprawić, więc zajmę się treścią.
Jest zarazem prawdziwa i banalna. Taka mieszanka uczuć i pobożnych życzeń peelki.
Często pozornie stracone złudzenia, jawią się końcem świata. Jeszcze częściej zmuszają egzaltowane nastolatki do pisania spontanicznych niby-wierszy, panie zaś w wieku balzakowskim do innych - nie zawsze rozsądnych - objawów egzaltacji.
I to wszystko (zusammen, do kupy) widzę w twoim wierszu, który - jak na ironię - zakończyłaś puentą, która przystoi sztambuchowi, nie zaś twórczości takiej poetki, jak Ty.