Skalny skald

[emelly]

Skalny skald

Między wiosną a kotliną
(wypełnioną zmarzłym śniegiem)
Idę w górę, wciąż i w baśń.
Śpiewa we mnie skalny skald.

I gdy twardo zderzam siebie
Z tym Nieznanym (Rzeczywistość),
Jestem wolna – czuję blask
Powietrzących orląt–strzał.

Czy tu, wyżej jest się bliżej?
Trudno stwierdzić – wiem jedynie,
Że odmienny smak ma świat,
Który stworzył On – On sam.

[skaranie boskie]

Zderzenie rzeczywistości z wiarą - nieznane.
U Ciebie to nawet Nieznane.
Uwodzi formą, zniechęca wyznaniem wiary.
W efekcie - czyta się melodyjnie, niemal śpiewnie, dopóki nie wkracza w tekst On.
On sam. (ot taka moja fobia)

Możliwe, nawet pewne, że On sam tylko mnie przeszkodził w czytaniu, innych zapewne zachwyci, zupełnie, jak peelkę.

Lubię góry.

[Ewa Włodek]

ooo, jakże mi bliskie przemyślenie, Gosiu! Kiedyś, po przejściu w kierunku Orlej popełniłam tekst na analogiczny temat, i może się go nawet odważę zamieścić?
Dla mnie - owszem, owszem...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Leon Gutner]

Świetny temat .
Doskonały pomysł .
Dobrze zestawione słowa do prezentacji tematu . Ale Skaranie ma rację . ON kładzie wiersz końcówką na łopatki . I wcale nie przez siebie tylko przez zapis.

Z ciekawością .

L.G.

[emelly]

Skaranie, Ewo, Leonie
Roboczo zmieniam zapis na nieco bardziej "grzeczny"

Ewo, wrzuć wiersz!:):):)

[coobus]

Też jestem ciekaw wiersza Ewy, kojarzy mi się tu jeden z moich dawnych wierszy, ale nie będę go wrzucał na razie, zajrzyj w link, jeśli masz ochotę http://coby99.bloog.pl/id,330783142,tit ... index.html.
A czy wyżej to bliżej? Pytanie na pewno dobre, wiersz również

[emelly]

Coobusie
Twój wiersz jest strasznie fajny! Widać, że podobnie czujemy góry:)