Listopadowe tercyny

[Gloinnen]

Jak ciężko jest pamiętać. Mrok wciąż niedostępny
dla naszych wątłych myśli, które gasną z wolna,
podobne cichym świecom. Dym nad nimi płacze.

Przynosisz w urnie serca chwile, dreszcze, szepty,
Znikomy znak wieczności. Czy to było wczoraj?
Oddały ciepło usta, nieme już na zawsze.

Pokornie wchłaniasz ciemność, którą wicher przywiał
z nierozpoznanych pustek. Został ślad w przestrzeni,
byś także kiedyś trafił - tam, na drugą stronę,

choć dzisiaj, drżąc bezgłośnie, lękasz się - przemijać,
złamany niepokojem, nienawidzisz cieni,
w obawie, że w nich błysną oczy ci znajome.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Pokornie wchłaniam twoje listopadowe refleksje Glo
Mają niesamowity klimat.

Zadumany L.G

[Gloinnen]

Dzięki, Leo. Listopad, późna jesień, święta, gdy wspominamy naszych bliskich, którzy odeszli, sprzyjają refleksjom o przemijaniu, ulotności życia, o metafizycznych tajemnicach, które niepokoją, smucą, nastrajają melancholijnie...



Glo.

[coobus]

Klimat pierwszych dni listopada, smutny i piękny

[Ewa Włodek]

choć dzisiaj, drżąc bezgłośnie, lękasz się - przemijać,
złamany niepokojem, nienawidzisz cieni,
w obawie, że w nich błysną oczy ci znajome.

ta strofa - jakby szczególnie dla mnie, Glo. Ileż to znajomych oczu błyska mi już z cieni...

Pozdrawiam Cię z uśmiechem...
Ewa

[iskierka]

Piękny wiersz, skłania do refleksji pamięci o tych co odeszli

[anastazja]

O tak, nie będę oryginalna Glo. dołączam do poprzedników.