dżdżenie

[Miladora]

deszcz to przecież jedynie są krople
zwykła woda kapiąca skądś z góry
która zdobi wilgotnym ażurem
głowę plecy ramiona czy kołnierz
kiedy w chmurach otwarte wierzeje

aura często w ten sposób tak plecie
lubi stawiać pułapki kałuży
pod stopami zatapiać półbuty
schlapać płaszcze ech jesień ta jesień
wciąż to samo gdy z nieba deszcz leje

w taflach wody na skraju chodników
światła lamp rozbłyskują srebrzyście
czasem obraz zaburzy odbicie
mokrych liści lecących donikąd
wraz z szelestem sklejonych pod nogą

parasole się chwieją na krzesłach
ludzi którzy uciekli do pubów
przed ulewą czekając bez ładu
by ich wieczór odbarwił i wessał
w ciemność nocy skropionej pogodą

ale deszcz to jedynie są krople
chociaż kapią gdzie zwykle nie trzeba
taki prosty jesienny już rewanż
za upały i lato pod oknem
kiedy żar wciąż rozlewał się z nieba

[P.A.R.]

jeśli z cyklu wszystko już było
to wielkie

[Leon Gutner]

ale deszcz to jedynie są krople
chociaż kapią gdzie zwykle nie trzeba

Absolutnie się z powyższą tezą nie zgadzam . Uwielbiam deszcz . Tak to z cyklu - wszystko już było choć w twoim wykonaniu wychodzi na to że już było - ale jeszcze można .
Ciekawie , pomysłowo i nastrojowo o deszczu .

I nabrałem apetytu żeby coś skrobnąć o deszczu .
Ciekawe co wtedy Par powie

Z przyjemnością ogromną

L.G.

[Miladora]

jeśli z cyklu wszystko już było

Owszem, wszystko już było, PARku. Dlatego kusi, by spróbować.
Pewnego dnia moja Mysz powiedziała: - Napisz opowiadanie, bo nie mam co czytać.
Kiedy zaproponowałam, żeby wymyśliła temat, odparła: - Napisz o uśmiechu Mony Lizy, bo o nim już wszystko powiedziano.
No i zabiła mi klina w głowie.
Ale to opowiadanie istnieje i dodam je na Piętro.
Dzięki

I nabrałem apetytu żeby coś skrobnąć o deszczu .

Skrobnij, Leonku.
Ja tę ulewę zrzuciłam Wam na głowę, bo mnie "deszcz w Krakowie" DżaberSmoka skusił.
No i lubię deszcz, chociaż kapie, gdzie nie trzeba, bo za kołnierz najczęściej.
Dzięki