Gloria

[Gloinnen]

Powiedz, kim jesteś. Jakże dumnie
zadzierasz głowę nad widnokrąg!
Z fantasmagorii świat budujesz,
gdzie kryształowe wieże rosną;
schronienia dla przelotnych złudzeń.

Wierzysz w moc sprawczą własnych szaleństw
i na codzienność z góry psioczysz.
Gardzisz kochaniem jak banałem,
boś przecież lepszy od hołoty,
wpatrzony w swoje aspiracje.

Pokorę wszak najtrudniej ponieść,
czując się wzniośle – aż człowiekiem.
Czy wiesz, co znaczy – schylić głowę,
kiedy przychodzi zrozumienie,
że choćbyś chciał - niewiele możesz?

Spłynie ze łzami sztuczny przepych,
zatrzeszczą w dłoniach suche liście.
Pamięć, jak urna na czas przeszły,
popielne słowa skrzętnie skryje,
ziemię nakarmią gorzkie szepty;

staniesz się znowu tym, czym byłeś.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Czy wiesz, co znaczy – schylić głowę,
kiedy przychodzi zrozumienie,
że choćbyś chciał - niewiele możesz?

Spłynie ze łzami sztuczny przepych,
zatrzeszczą w dłoniach suche liście.
Pamięć, jak urna na czas przeszły,
popielne słowa skrzętnie skryje,
ziemię nakarmią gorzkie szepty;

staniesz się znowu tym, czym byłeś.

Ten fragment przemówił do mnie szczególnie .

Pozdrawiam L.G.

[iskierka]

Glo, świetnie napisane. Wiersz jak najbardziej
przemawia do mnie

[atoja]

wzniosły klimat... niby
oda do pokory

[coobus]

Glo-ria, jakże dumnie zadziera głowę nad widnokręgi... Ach, ta Glo.

Ważna jest ta świadomość, że kiedyś wszystko zatrzeszczy, jak suche liście. Gloria i pokora spojrzały sobie w oczy. Ładnie nam to pokazałaś

[skaranie boskie]

Glo-ria, jakże dumnie zadziera głowę nad widnokręgi... Ach, ta Glo.

Dzięki Coob, żeś przybliżył tę ideę, już bowiem myślałem, że Glo się mnie czepia...
Ma szczęście przechera, że w dobrym stylu to czepianie.
Glo -

[Ewa Włodek]

cóż, przerost ambicji nad możliwościami - nierzadka przywara nas, hominis sapientis, niestety. Ale ta jedyna sprawiedliwość, dotycząca wszystkich bez wyjątku, zrówna i tych z "przerostem", i tych, co umieją z pokorą powiedzieć: schrzaniłem...
W moim guście rzekłaś, Glo...

uśmiechy posyłam...
Ewa