Pętla

[Gloinnen]

Wiedzą to grzeszni, którym na nic późna skrucha:
Czas igra nimi, wołań o litość nie słucha.
/W. Shakespeare



Do dna wypij gorycz, smak jej dobrze poczuj.
To żaden przypadek. Wszystko było w planach
Niepotrzebny lament o garsteczkę prochu.
Teraz masz za swoje. Czyżbyś zapomniała?

Na olejnym płótnie udawany uśmiech.
Wśród złudzeń optycznych nieruchoma postać.
Kto wie, co w zanadrzu? Pechowy amulet.
Kto wie, co na ustach? Głupie, głupie słowa.

To ty? Wiecznie dumna, znów złamana karą?
Duch z teatru cieni, który w pustkę wrzeszczy?
De profundis. Zamęt uczy motta: marność.
Od triumfu do żalu dryfujesz. Bez przerwy.

Nieważne, że w nagłych, dotkliwych przebłyskach
przyjdzie zrozumienie, uśmiech zmiażdżą lata.
Los zawsze rozliczy. Podpiszesz ten bilans.
Nawet w bliskim kręgu - persona non grata.



____________________
Glo.

[atoja]

Nieważne, że w nagłych, dotkliwych przebłyskach
przyjdzie zrozumienie, uśmiech zmiażdżą lata.
Los zawsze rozliczy. Podpiszesz ten bilans.
Nawet w bliskim kręgu - persona non grata.

filozoficznie...
z Tobą nad poziomy

[Gloinnen]

Wczoraj czytałam sonety Szekspira, co mnie wprowadziło w pewien nastrój, a gdy do tego doszły jeszcze osobiste perypetie - no to powstał wierszyk.

Dziękuję za czytanie.


Glo

[Leon Gutner]

Fakt zapomnieć trudno a wspomnienia rzeczywiście są jak pętla.
Z największą przyjemnością .

L.G.

[Malwina]

Glo! Nie trzeba wiele,żebyś napisała ciekawy wiersz.Wystarczy zmiana lektury i popłyną optymistyczne strofy.Ale o tym już kiedyś pisałam.

[iskierka]

Glo, ja nie mogę się z tobą równać.
Piękny wiersz. Poczytałam z przyjemnością.

[anastazja]

Nieważne, że w nagłych, dotkliwych przebłyskach
przyjdzie zrozumienie, uśmiech zmiażdżą lata.
Los zawsze rozliczy. Podpiszesz ten bilans.
Nawet w bliskim kręgu - persona non grata.

Łał - Glo. Szekspir inspiracją, to wielka gratka, smakowity wiersz

[skaranie boskie]

Do dna wypij gorycz,

Kojarzy mi się z "kielichem goryczy".
Nie wiem, na ile słusznie - wiem, na ile nie w moim klimacie.

Niepotrzebny lament o garsteczkę prochu.

Ta garsteczka trochę mi infaltylizmem trąci...
Może zastąpić ją jedną garścią prochu?

Na olejnym płótnie

Kiepska metafora.
Za taką to uważam, bo płótna najczęściej lniane bywają.

De profundis.

Oklepany motyw. Dodatkowo totalnie połamałaś rytm w tym wersie.

No i co z tego?
Ano nic. Wiersz jest dobry pomimo powyższych wpadek.
Ale bez nich byłby jeszcze lepszy.

[coobus]

Życiowy bilans jest specyficznym bilansem, wyjątkowym. Nie wszystko tu musi wyjść na zero. Nie powinno się powierzać bilansowania losowi. Tylko że... jaki mamy wybór?
Wiersz refleksyjny, z wplecionym uśmiechem Giocondy, po prostu ładny

[niepozorny]

Wiem to z doświadczenia: czasem wewnętrzne napięcie jest tak wielkie, że musi się ono słownie wyładować. I próba powstrzymania, się nie powiedzie. A styl? Jaka rzeczywistość - taki styl. Glo - nie teraz, to za jakiś czas i tak to właściwie ocenisz. To jedna z najważniejszych korzyści pisania - nie tylko opisać to co trudne wyrazić, ale upewnić się czy trafnie. Przypomina mi się stwierdzenie Stanislawa Brzozowskiego: "Słowo polskie zwiastować ma myśli, do których nikt w świecie sie jeszcze nie dopracował." Niezła ta poprzeczka. Dla mnie ten wiersz jest próbą "ochłonięcia" i nie na miejscu jest pytanie: jak się udało. Życzę szybkiego powrotu do równowagi