W Ardenach znowu sypnęło śniegiem

[skaranie boskie]

W Ardenach znowu sypnęło śniegiem



Znów w Ardenach sypnęło - grubo, gęsto, ładnie -
wnet się noc między wzgórza dyskretnie zakradnie.
Walczy z wiatrem włóczęga - mróz mu oczy mruży.
Biały pył go omiata, tonie w śnieżnej burzy;
zimny i wszechobecny za kołnierz się wciska -
zasypana już czapka, buty i walizka.
Ledwie nogi powłóczy, brnie w zaspach do kolan
lecz uparcie do przodu - jeśli spocznie skona.

Dookoła bieleją góry mrozem skute
w skalne szczyty zdobione niby gęstym śrutem,
gdzie na świerkach sczerniałych bieli się pierzyna.
Malowniczy krajobraz wąwóz wskroś przecina.

Tu dopada wędrowca rozpacz niebosiężna.
Droga ginie w czeluści, w ścieżkę się zawęża,
tylko drzewo napięte wiatrem czasem jęknie!

A dokoła śnieg sypie. A dokoła pięknie...

Śnieg wciąż gęstszy i szybszy a płatki nie tańczą -
świat dopadły w swej złości zmarzniętą szarańczą;
między góry się wzbija, zapada w doliny
lecz daremnie by szukać tej złości przyczyny.

Brnie wciąż dalej wędrowiec i choć zgubił drogę,
jeszcze chwila a w ciepłej chacie stawi nogę.
Przez śnieżycę i ciemność dobija przystani.
Czy ktoś czeka na niego? Oto jest pytanie.
Czy rozgrzeje go echo dudniąc w ścianach dźwięcznie?


A dokoła śnieg sypie. A dokoła pięknie...

Tylko ciszę wieczorną wiatr mąci powiewem -
jak co roku w Ardenach znów sypnęło śniegiem!



Bastogne (BE)
10 luty 2009/NAD

skaranie boskie

[Miladora]

Skarańku, jeżeli to ma być "okruch prozatorski", to ja jestem święta Petronela.

To jest wiersz. Rymowany.

I lepiej byłoby go przenieść. W dodatku nie do "ekstremalnych", tylko zwyczajnie do poezji.
Dlatego wstrzymam się na razie od paru sugestii i spokojnie poczekam.

Ale ten obraz podoba mi się.

[skaranie boskie]

Zaraz, podobno to autor decyduje...
Dla mnie to okruch prozatorski.

[Miladora]

Skaraniek - chcesz, żebym umarła ze śmiechu?

[skaranie boskie]

Nie umieraj, szkoda.
Ale możesz się po***
Będzie mokro i wesoło

[Miladora]

Ale możesz się po***

Jak dasz ponownie wierszyk do prozy to nie omieszkam.

skaranie boskie z Tobą...

[Julka]

Jako żywo stanęło mi przed oczami kilka fotografii z galerii w moim mieście, przedstawiające nieznajomego pana,
idącego z walizką w różnych okolicznościach pogodowych i terenowo-drogowych.
Do tych niemych fotografii, Twój wiersz byłby idealną treścią.
Dla mnie super - to jest poezja.
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Tylko ktoś o niezwykłym darze spostrzegawczości połączonym z talentem do pisania wierszy rymowanych mógł taki wiersz napisać .
Jak wypisz wymaluj kimś takim jest Skaranie co udowadnia i potwierdza zimą w Ardenach .

Z uszanowaniem i podziwem L.G.

[skaranie boskie]

Miladoro już chyba nici z sikania albo umierania.
Myślę, że wszystko wraca powoli do normy.

Jako żywo stanęło mi przed oczami kilka fotografii z galerii w moim mieście, przedstawiające nieznajomego pana, idącego z walizką w różnych okolicznościach pogodowych i terenowo-drogowych.Do tych niemych fotografii, Twój wiersz byłby idealną treścią.

Nie mam nic przeciw.
Jeśli chcesz to wykorzystać w w/w celu, wyrażam zgodę.
Przyznam, że to nawet delikatnie łaskocze.

Tylko ktoś o niezwykłym darze spostrzegawczości połączonym z talentem do pisania wierszy rymowanych mógł taki wiersz napisać .

Leonie, gdybym nie wiedział kto to pisał, pewnie bym uwierzył.
Ale dzięki serdeczne, lubię komplementy.

[Abi]

Przez śnieżycę i ciemność dobija przystani.
Czy ktoś czeka na niego? Oto jest pytanie.

• • • jeszcze krok i za chwilę już będzie wiadomo
      kogo ujrzy przy progu strudzony jegomość
      może echo wyskoczy z zakamarków pustki
      lub tęsknota przemówi głosem bardziej ludzkim
      kiedy biel rzuca kożuch na balkon Europy
      to ze smukłą kibicią raźniej gdy się zboczy
      z trasy co łańcuchami oznaczona skrzętnie
      
      a dokoła śnieg sypie i jest coraz piękniej…

z uznaniem...
i na rozgrzewkę
Abiśkowy grzaniec