wystarczy by umrzeć

[e_14scie]

z nieważnych rzeczy po śmietnikach
nieważny człowiek robi stertę
już nie ten dreszcz gdy senność znika
i nie ten szept kołysze ręce

gdy chęci płatne niczym dziwka
prawem urządzą byt na nowo
nikt się o miłość nie zapyta
co wisi w szafie dalej ponoś

zerwie ci czapkę powiew świeży
nie goń nie szukaj bo wyśmieją
jak markietanka i żołnierzyk
obracaj serce niczym szeląg

z zużytych klocków po śmietnikach
zmęczony człowiek dom postawi
z którego nic już nie wynika
i nawet maj go nie rozmai

na spadochronie wyobraźni
nierozwiniętym w dobrym czasie
marzenia z ciałem w locie zabij
jak słowa obce byle jakie

[Leon Gutner]

Wiele rzeczy to już nie to co kiedyś .
Ev na szczęście taka sama - przynajmniej w wierszach .
Niech mnie - ale to już ogromne coś

Z przyjemnością L.G.

[Ewa Włodek]

cóz, jak to mówią: "nie zrobisz nowego ze starego"...Trudno zbudować coś trwałego na gruzach...Tak odczytałam. Refleksyjny. Liryczny. Bardzo w moim guście.


Pozdrawiam ciepło
Ewa

[Stepanian]

Uwielbiam takie wiersze w tonacji mol. Myślące, lekko smutne, trochę wyzute z optymizmu. Mniam.

co wisi w szafie dalej ponoś

- ponoś, ponoć?

[e_14scie]

Wiele rzeczy to już nie to co kiedyś .
Ev na szczęście taka sama - przynajmniej w wierszach .
Niech mnie - ale to już ogromne coś

Z przyjemnością L.G.

Twoje zdrowie, Leonie

[e_14scie]

cóz, jak to mówią: "nie zrobisz nowego ze starego"...Trudno zbudować coś trwałego na gruzach...Tak odczytałam. Refleksyjny. Liryczny. Bardzo w moim guście.


Pozdrawiam ciepło
Ewa

bo wszystko, to wielkie nic Ewo, gdy zabraknie sedna

dzięki piękne

[e_14scie]

Uwielbiam takie wiersze w tonacji mol. Myślące, lekko smutne, trochę wyzute z optymizmu. Mniam.

co wisi w szafie dalej ponoś

- ponoś, ponoć?

brak w moich wierszach optymizmu i nic z tym nie zrobię


ponoś

Stepaniano