Niesamowite

[Julka]

Niesamowite

Pełna niepokoju spojrzałam przez okno,
co nowego zima zmalowała jeszcze.
Zobaczyłam bajkę, pobiegłam jej dotknąć,
była namacalna, porywała w przestrzeń.

Koronkowe płaty zlatywały z nieba
zaskakując pięknem, nie wierzyłam oczom.
Wirowały z wiatrem, on im grał i śpiewał,
okrywały wszystko, białością migocząc.

Okazałe skały, urocze ustronie,
które roztoczyło przed oknem widoki,
w zimowej fantazji i w przepychu tonie,
jak nie z tego świata i nie z tej epoki.

Roztańczone drzewa w puszystości strojów,
duże, małe, średnie, wielkie rozłożyste,
zaglądają w okno kolorem spokoju,
jakby dobre duchy urządziły występ.

Mróz wyczarowuje skarby w cud-krainie,
zwiewne baletnice, sosny rosochate,
rozrzucone z gustem - czym zagajnik słynie,
obsypuje szczodrze srebrzystym brokatem.

Wysoko na szczycie kończą się kontury,
w białych szatach dęby dotykają nieba,
szron dopełnia dzieła w obrazie natury.
Niebieski malarzu - ułomność słów przebacz.

Poprawione według podpowiedzi Miladory

[Sokratex]

Wysoko na szczycie, kończą się kontury.
W białych szatach dęby dotykają nieba,
szron dopełnia dzieła w obrazie natury.
Niebieski malarzu, ułomność słów przebacz.

Rzeczywiście niesamowite...
Piękno oszałamia jak narkotyk. Ba, jest nim!

[Miladora]

Bardzo ładny i plastyczny obraz zimy, Juleczko.

Z małymi uwagami:
- Koronkowe płaty zlatywały z nieba
aż mnie zaskoczyło, nie wierzyłam oczom. - "aż mnie zaskoczyło" dość niezręczne, dałabym:
- Koronkowe płaty zlatywały z nieba,
zaskakując pięknem, nie wierzyłam oczom.

- które roztoczyło przed oknem widoki,
W zimowej fantazji i w przepychu tonie, - po przecinku mała litera, a więc "w zimowej fantazji"

- duże, małe, średnie, wielkie(,) rozłożyste,

- (rozrzucone z gustem, czym zagajnik słynie,) - niepotrzebny nawias. Przy okazji - przecinek daje się po nawiasie.

- Wysoko na szczycie, kończą się kontury. - bez przecinka w środku, natomiast przecinek zamiast kropki na końcu.
W białych szatach dęby dotykają nieba,
Czyli:
- Wysoko na szczycie kończą się kontury,
w białych szatach dęby dotykają nieba,

Miłej niedzieli

[Leon Gutner]

Bardzo ładnie o zimie i bardzo ładne zakończenie .
Leo z przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[Julka]

sokratex

Piękno jest w naturze zimą i latem,
więc podziwiajmy ją wszyscy zatem.
Jeden zrobi to lepiej, drugi troszkę gorzej,
ale nikt nie potrafi według myśli Bożej.

Mileczko

się poprawi już niedługo
Dzięki za podpowiedzi

Leo

Jak miło że Ci się podoba

[anastazja]

Ubolewam, ze zima być musi, nigdy jej nie lubiłam, ale Twój wiersz ubrał ją w piękne szaty Alegorio, że zwątpiłam

Pozdrawiam

[Julka]

Piękna nie trzeba szukać daleko,
ono aż krzyczy nam pod powieką.
Wystarczy tylko spojrzeć inaczej,
by w tym je widzieć, na co się patrzy.
Dzięki nasteczko

[jaga]

Wysoko na szczycie, kończą się kontury.
W białych szatach dęby dotykają nieba,
szron dopełnia dzieła w obrazie natury.
Niebieski malarzu, ułomność słów przebacz.

bardzo ładny wiersz - ostatnia zwrotka niesamowita

[Julka]

Jaguś

Wierna moja komentatorko,
Bardzo Ci dziękuję, że pamiętasz.

Miluś

nie mow że jestem oportunistką
poprawiłam

[kamyczek]

Witaj, Julko.
Niesamowite, jak piękna może być zima, kiedy ubierze się ją w zwiewne metafory, rozkołysze rytmem drzewa duże, małe, średnie, rozłożyste...
Przeczytałam z przyjemnością.
Buziaki.