Tragedia w jednym akcie i przytulnej kawalerce

[Sokratex]

• • • - Pani wybaczy - powiedział grzecznie
      i kły w jej szyję głęboko wraził.
      - Więc czemu jarskie jedliśmy strawy,
      po co to całe oszustwo przedtem?
      Pan mnie okłamał! Zwabił i spija,
      choć na kolację przyszłam tu z panem...
      - Bardzo mi przykro... ma pani rację,
      bo wszystko poszło nie po jej myślach.
      Raptem ruszyło się w niej sumienie
      (może Stróż Anioł nadbiegł nareszcie?):
      wspomniawszy męża, że mu Jej braknie,
      niczym testament oddała tchnienie
      • wznosząc się ponad martwym już ciałem:
        - Błagam, przynajmniej niech pan nie mlaszcze...
      
      
      
      http://bit.ly/XAGFSV

[Miladora]

Porozbieram Cię trochę, Sokratku.

Bo brakuje mi konsekwencji rymowej:
- Pani wybaczy - powiedział grzecznie
i kły w jej szyję głęboko wraził.
- Więc czemu jarskie jedliśmy strawy, - niezręczna te "strawy"
po co to całe oszustwo przedtem? – tu jest, ale potem kuleje.

- Pan mnie okłamał! Zwabił i spija,
choć na kolację przyszłam tu z panem...
- Bardzo mi przykro... ma pani rację,
bo wszystko poszło nie po jej myślach. – „spija/z panem/rację/myślach”?
Owszem, jest wewnętrzny „kolację/rację”, co w następnej zwrotce rymuje się z „braknie”, ale to lekki chaos, nie konsekwencja.

- Raptem ruszyło się w niej sumienie
(może Stróż Anioł nadbiegł nareszcie?):
wspomniawszy męża, że mu Jej braknie, - dlaczego „Jej”?
niczym testament oddała tchnienie
I przeskok do:
- wznosząc się ponad martwym już ciałem:
- Błagam, przynajmniej niech pan nie mlaszcze...

Trochę bym się jeszcze pobawiła.

- Pani wybaczy - powiedział grzecznie
i kły w jej szyję głęboko wraził.
- Więc czemu jarskie były potrawy,
po co to całe oszustwo przedtem?
Pan mnie okłamał! Spija, o Boże,
choć przyszłam z panem tu na kolację.
- Bardzo mi przykro... ma pani rację,
że nic nie wyszło z pani założeń.
Raptem ruszyło się w niej sumienie,
wspomniawszy męża, że mu jej braknie,
niczym testament oddała tchnienie,
szepcąc: Przynajmniej niech pan nie mlaszcze...

A nie do "Radosnej"?

Stawiam, ale bezkrwawe

[Leon Gutner]

Się wraził ??!!!
Spija i jeszcze marudzi że ona mlaszcze .
Ależ to mlask zachwytu .

Chyba wolę jak mnie bawisz Sox niż jak wpędzasz w jakieś niefortunne filozofie .

Z uszanowaniem L.G.

[Sokratex]

Bo brakuje mi konsekwencji rymowej:
- Pani wybaczy - powiedział grzecznie
i kły w jej szyję głęboko wraził.
- Więc czemu jarskie jedliśmy strawy, - niezręczna te "strawy"
po co to całe oszustwo przedtem? – tu jest, ale potem kuleje.

Strawy, od strawa Co prawda oznacza pożywienie, więc formalnie używana jest w liczbie pojedynczej.
Ale od czego jest w końcu poezja? Aby rozszerzać znaczenia. Może Leśmiana zaczniemy się czepiać,
że nie mówi się "poskocznie":


I wzięli się za ręce i poszli niezwłocznie,
Wadząc nogą o nogę śmiesznie i poskocznie.


Albo, że nie ma w słowniku przymiotnika "ciemniła":


I ujrzał, że bogini, rozkoszą opita,
W mrocznym łożu jaśnistym kształtem się ciemniła."


Ja zdecydowałem się na "strawy" w liczbie mnogiej, bo kojarzą się ze strawnością - czymś,
co może być strawione, co można skonsumować. Jak się okazuje: wszystko

przeskok do:
- wznosząc się ponad martwym już ciałem:
- Błagam, przynajmniej niech pan nie mlaszcze...

A jak oddać równoczesność? Coś, co opisują ludzie, którzy przeszli tzw. śmierć kliniczną:
widzieli swoje ciało, unosząc się nad nim.

Co do rymów:

/A/ - Pani wybaczy - powiedział grzecznie
/B/ i kły w jej szyję głęboko wraził.
/B/ - Więc czemu jarskie jedliśmy strawy,
/A/ po co to całe oszustwo przedtem?

/C/ Pan mnie okłamał! Zwabił i spija,
/D/ choć na kolację przyszłam tu z panem...
/D/ - Bardzo mi przykro... ma pani rację,
/C/ bo wszystko poszło nie po jej myślach.

/A/ Raptem ruszyło się w niej sumienie
/A/ (może Stróż Anioł nadbiegł nareszcie?):
/D/ wspomniawszy męża, że mu Jej braknie,

/A/ niczym testament oddała tchnienie
/D/ wznosząc się ponad martwym już ciałem:
/D/ - Błagam, przynajmniej niech pan nie mlaszcze...


Dlaczego do radosnej twórczości? To poważny temat
Metafora tego, jak przygodne miłości wysysają krew z tej prawdziwej, aż blednie i wysycha na śmierć.

Pozdrawiam

Dodano -- 03 lut 2013, 17:35 --

Się wraził ??!!!
Spija i jeszcze marudzi że ona mlaszcze .
Ależ to mlask zachwytu .

Chyba wolę jak mnie bawisz Sox niż jak wpędzasz w jakieś niefortunne filozofie .

Z uszanowaniem L.G.

Co masz, Leonie, do wraził?


wrazić — wrażać
1. «siłą umieścić coś w czymś»

http://sjp.pwn.pl/szukaj/wrazić

To on mlaszcze. No ten wampir
Mógłby przynajmniej uszanować ciało, będące świętością dla jej męża,
a dla niego jedynie (przechodnim) źródłem pożywienia.
Wypisz wymaluj: metafora przygodnego kochanka

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

eee, tam, tragedia, Sox! Farsa - raczej! I bardzo mi się spodobała, i pomyślałam, że pasowałby do niej slogan:
'Nie łaź z przygodnymi facetami do bądź jakiej kawalerki, bo cię zamlaszczą na smierć"!

uśmiałeś mnie, i dobrze...
więc uśmiechy posyłam liczne...
Ewa


a względem "wrazić":

...przez stal, żelazo
w serce się wrażą
Kupida ostre strzały...

XVII-wieczna poezja miłosna, niestety, nie znam autora...

[Miladora]

Niestety, Sokuś – niektóre „rymy” są wyłącznie Twoim pobożnym życzeniem.

/A/ - Pani wybaczy - powiedział grzecznie
/B/ i kły w jej szyję głęboko wraził.
/B/ - Więc czemu jarskie jedliśmy strawy,
/A/ po co to całe oszustwo przedtem?

/C/ Pan mnie okłamał! Zwabił i spija,
/D/ choć na kolację przyszłam tu z panem...
/D/ - Bardzo mi przykro... ma pani rację,
/C/ bo wszystko poszło nie po jej myślach.

/A/ Raptem ruszyło się w niej sumienie
/A/ (może Stróż Anioł nadbiegł nareszcie?):
/D/ wspomniawszy męża, że mu Jej braknie,

/A/ niczym testament oddała tchnienie
/D/ wznosząc się ponad martwym już ciałem:
/D/ - Błagam, przynajmniej niech pan nie mlaszcze...

Możesz zapisać w formie sonetu, ale i tak jest to rymowany bigos.

No to pod ten bigos

[Sokratex]

Niestety, Sokuś – niektóre „rymy” są wyłącznie Twoim pobożnym życzeniem.

/A/ - Pani wybaczy - powiedział grzecznie
/B/ i kły w jej szyję głęboko wraził.
/B/ - Więc czemu jarskie jedliśmy strawy,
/A/ po co to całe oszustwo przedtem?

/C/ Pan mnie okłamał! Zwabił i spija,
/D/ choć na kolację przyszłam tu z panem...
/D/ - Bardzo mi przykro... ma pani rację,
/C/ bo wszystko poszło nie po jej myślach.

/A/ Raptem ruszyło się w niej sumienie
/A/ (może Stróż Anioł nadbiegł nareszcie?):
/D/ wspomniawszy męża, że mu Jej braknie,

/A/ niczym testament oddała tchnienie
/D/ wznosząc się ponad martwym już ciałem:
/D/ - Błagam, przynajmniej niech pan nie mlaszcze...

Możesz zapisać w formie sonetu, ale i tak jest to rymowany bigos.

No to pod ten bigos

Poducz się trochę
http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Rym#section_1

Zadanie domowe: jaki to rodzaj rymów, te, które wyszczgólniłaś?

Dobranoc.

[Miladora]

Poducz się trochę

Nie muszę.
Znam wszystkie rodzaje rymów.
Tylko nie uważam, żeby mieszanie asonansów, rymów dokładnych oraz przybliżonych, było aż takim ciekawym zabiegiem.
Dlatego napisałam, że to bigos.

Stać Cię na więcej, Sokratesku.

[Sokratex]

Znam wszystkie rodzaje rymów.
Tylko nie uważam, żeby mieszanie asonansów, rymów dokładnych oraz przybliżonych, było aż takim ciekawym zabiegiem.
Dlatego napisałam, że to bigos.

Więc jednak przyznajesz, że są? Co do zabiegów, to o gustach (autora) się nie dyskutuje

Pozdrawiam

[Miladora]

Więc jednak przyznajesz, że są? Co do zabiegów, to o gustach (autora) się nie dyskutuje

Tyle, że ja nigdy nie uznawałam asonansów za rymy.
Kwestia gustu zapewne.