czas spokoju

[coobus]

mgławicami niesiony po wielkim wybuchu
wielki wóz chciałeś gonić wraz z całym wszechświatem
teraz prędkość wytracasz w kosmicznych podmuchach
obłokiem rozproszonym niczym babie lato

dotykasz snów skupionych pomiędzy światami
widzisz w górze i w dole takie same znicze
przemieszczasz się bezwiednie z rozpędzonych mgławic
w wieczyste krajobrazy przydrożnych kapliczek

już bez szansy na szlema w końcowym rozdaniu
zawieszony nad ziemią pośród nietoperzy
dopełniasz swoją karmę swobodnym spadaniem
wiatrem w którego wolność warto było wierzyć

już spokojny spokojem opuszczonych strzemion
już rozważny rozwagą spływających przeczuć
swą siłę czerpiesz z powiek niepokrytych ziemią
i z ust szkarłatu zanim posinieją w zmierzchu

[Ania ayalen]

pieknie, plynnie polaczone Niebo z Ziemia.

[coobus]

Dzięki, Aniu. Troszkę znikam ostatnio, mam teraz okazję, żeby Cię pozdrowic

[Ania ayalen]

dziekuje wzajemnie. Wracaj wierszami

[Ewa Włodek]

już bez szansy na szlema w końcowym rozdaniu

to dla mnie szczególnie smakowite, Coob...Cóż, któres rozdanie musi byc ostatnie, a czy szlem, czy nie - już nieistotne, bo wcześniej były, były...A w którymś momencie - spokój, to jest to! Oby był, po tamtej stronie...

zadumałeś mnie...
moc ciepła posyłam...
Ewa

[misza]

Ale poszybowałeś!
Zawsze jednak warto powrócić,
żeby poczytać wiersze.
Na przykład takie.
Misza trafiony

[iTuiTam]

...
dotykasz snów skupionych pomiędzy światami
widzisz w górze i w dole takie same znicze
...
dopełniasz swoją karmę swobodnym spadaniem
wiatrem w którego wolność warto było wierzyć
...

i tak to chyba jest, gdy się opuszcza ziemskie cielesne mieszkanie, gdy nasze 21 gram zawiesza się pomiędzy światami, dotykając wolności

plastycznie, obrazami, które idą od blasku wybuchu przez wiatr, szkarłat w zmierzch
serdecznie
iTuiTam

[Nicol]

ech swobodne spadanie na wiatrowej tarczy
gdy trosk brak a zły omen niczym nie obarczy ....

[Miladora]

Proszę, proszę - Coobusek w regularnym 13-zgłoskowcu ze średniówką 7/6.

Ale:
- już spokojny spokojem popuszczonych strzemion - puścić można cugle, nie strzemiona. Ja bym je porzuciła - wolny, nie potrzebujesz oparcia dla stóp.
Dodatkowo:
- już bez szansy/już spokojny - wpada na siebie, gdy dwie zwrotki pod rząd rozpoczynasz w ten sposób.
Aha - "nie pokrytych" - niepokrytych.
Dałabym też "z ust", powtarzając jednak "z".
Więc może:
- tak spokojny spokojem porzuconych strzemion
i rozważny rozwagą spływających przeczuć
swą siłę czerpiesz z powiek niepokrytych ziemią
i z ust szkarłatu zanim posinieją w zmierzchu

Ale to piękny wiersz.
I zabieram:
przemieszczasz się bezwiednie z rozpędzonych mgławic
w wieczyste krajobrazy przydrożnych kapliczek

[coobus]

Dzięki Milo,
skorzystam z sugestii: "niepokrytych" i "i z ust...", zastanowię się nad strzemionami, ponieważ w wyszukiwarce sprawdzałem ten zwrot i występował w takiej postaci. Sprawdzałem, bo nie znam się za bardzo na tym. Byc może masz rację, jutro to wyjaśnię. Powtórzenie tych samych zwrotów celowe, jak to u mnie. Dzięki Milo za podpowiedzi.

Pozdrawiam wszystkich oczekujących na mnie tu w dole, czytających.