Pijany kierowca

[Toyer]

Pijany kierowca dziś do mnie dzwonił
pędząc w szaleńczej pogoni
myślał że jest świetnym rajdowcem
i że nikt nigdy go nie dogoni
śnieg pędził za nim swym powozem
wraz ze swym przyjacielem mrozem
koła jego samochodu zataczały się w biegu
bynajmniej nie od śniegu

przed nim pusto za nim pusto
przyśpieszył by nie usnąć
jeszcze wypił troszkę
doprawił papieroskiem
i dalej przed siebie
podśpiewując pod noskiem
muza na full
myślał ze jest cool

drzewa do niego krzyczały
żeby zwolnił koniecznie
potem już tylko płakały
pijany kierowa dziś do mnie dzwonił
już więcej nie zadzwoni

[Miladora]

Niestety, Toyer - nie zatrzymał mnie.
Ani forma (brak rytmu, powtórzenia, banalne rymy), ani treść (począwszy od tytułu) dopowiedziana do bólu.

[Gloinnen]

Popieram Miladorę.

W wierszu brakuje:
- rytmu (każdy wers innej długości),
- dobrych rymów (gramatyczne - typu krzyczały/płakału, "powozem/mrozem" - odpadają),

Denerwuje pomieszanie konwencji - właściwie nie wiadomo, co to ma być... Zakrawa na tragifarsę - z jednej strony dramatyczny finał, z drugiej - ton prześmiewczy środkowej strofy, w pierwszej - razi dla odmiany infantylizm poniższego dwuwersu:

śnieg pędził za nim swym powozem
wraz ze swym przyjacielem mrozem

Szkoda, że go bardziej nie zorientowałeś w kierunku zdecydowanie satyrycznym. Ogólnie to chyba najprędzej broni się druga strofa, dzięki szczypcie ironii. Można było pociągnąć dalej, ale bez tych "płaczących drzew" chociażby (patos), bez dziecinady (pierwsza strofa) i przy dopracowaniu warsztatowym.

Pozdrawiam,


Glo.

[Leon Gutner]

Bardzo słabiutkie .
I nastrojowo i technicznie .
Wygadana historyjka bez większego przesłania i zamysłu .

Leo zgadza się z przedmówczyniami .

Z uszanowaniem L.G.