to już było

[skaranie boskie]

To już było


Pamiętasz noce na nagrobku,
gdy chłodny marmur kusił cieniem,
a dookoła duchy przodków
kwitły błękitem i zielenią?
Atramentowo roziskrzoną
pianę przecinał dziób kadłuba
i ponad każdą świata stroną
głośny śpiew syren czynił cuda;
pełne gwiazd niebo nad Alpami
snuło marzenia srebrną nicią -
księżyc zapraszał do przystani,
gdzie się złośliwe skryło licho.

Pamiętasz nocne eskapady,
by dowieźć radość przed świtaniem
i mgłę poranną pośród sadu,
spowitą wina kolorami?

Cóż, że na dole piękna pani
w otwartym aucie kocha szczerze,
jeśli ja, po uczciwym laniu,
jakoś w jej miłość już nie wierzę?

Pamiętasz lato, co na starość
i deszcz, co bluesem świat określił;
samotną szklankę drżącą całą
i nocne śpiewy pełne treści;
jesień kapiącą z parasola,
koncert kolorów nad ścierniskiem,
wędrówkę w śniegu aż do kolan
i seks w rozgrzanym, greckim rytmie?

Może samolot, co skrzydłami,
na pożegnanie dobrej wróżki
i martwą ciszę między nami,
gdy pasaż nagle stał się pusty?

Dziś chłód dokoła, marmur ostygł -
w myśli się wplata chłodne pnącze -
Rzym tylko dumny i radosny,
gości, jak dawniej, wita słońcem!
Deszczowy wieczór wolno spada
na pola, domy i niezmienność
i coraz trudniej opowiadać,
jak w samotności kwiaty więdną.

Inveruno (IT)
15 kwiecień 2011


skaranie boskie

[Leon Gutner]

Wzruszyłem się . Mam mokre oczy .
Oczarowałeś mnie Małpo .
Jakże dobrze mi z tym że ktoś tak dzisiaj jeszcze chce i potrafi pisać .
Pozwolisz ze do kolekcji przyjmę .

Poruszony L.G.

[skaranie boskie]

Pozwolę Leonie.
Powiem więcej, będzie mi wyjątkowo przyjemnie wiedząc, że do takiej kolekcji trafiłem.
Dziękuję za miłe słowa.
A przy okazji chcę przeprosić wszystkich za to, że tak mało się udzielam komentatorsko.
Po prostu nie daję rady. Portal się dość poważnie rozrósł, co dzień przybywa na nim masę utworów, a mój czas jest mocno ograniczony. Staram się, jak mogę, jednak sporo zabierają mi go sprawy administracyjne. Niemniej czuję się trochę winny i postaram się, choć w części nadrobić zaległości.

[Ania ayalen]

ech Skarabeuszu...szklanicami by Cie pic a nie po kropli. Bukiet Ci chyba dam?

[skaranie boskie]

Dziękuję, Aniu.
Jest śliczny, taki kolorowy...

[Julka]

skaranie

Chyba to już powiedziałam, że jestem Twoją fanką.
To jest to co lubię.
Może być nawet kolejka

[ble]

Ale to już było. Krótka chwila jak jeden słoneczny dzień kilka lat temu. Pamiętamy, że był

Deszczowy wieczór wolno spada
na pola, domy i niezmienność
i coraz trudniej opowiadać,
jak w samotności kwiaty więdną.

trudna taka niezmienność, zawsze dłuższa od jasnej chwili.
Pozdrawiam

[Miladora]

Jak znam życie, Skarańku, to nie będziesz chciał niczego zmieniać.
A masz parę słabszych momentów w tym skądinąd ładnym, klimatycznym wierszu, więc może jednak byłoby warto?

Ta zwrotka odbiega wykonaniem od reszty:
- Cóż, że na dole piękna pani
w otwartym aucie kocha szczerze,
jeśli ja, po uczciwym laniu,
jakoś w jej miłość już nie wierzę?
Ja to czytam tak:
- Co z tego, że na dole pani
w otwartym aucie kocha szczerze,
jeżeli po życiowym laniu, - tu nie ma średniówki, ale to nie przeszkadza w czytaniu. Chociaż mogłaby być.
jakoś w jej miłość już nie wierzę?

No i:
- Pamiętasz lato, co na starość
i deszcz, co bluesem świat określił; - "co/co" i urwana myśl "co na starość".
Może:
- Pamiętasz, co nam lato dało
deszcz, który bluesem świat określił;

Podobnie urywasz myśl tutaj:
- Może samolot, co skrzydłami, - w domyśle "machał", ale niezbyt to brzmi jednak.
na pożegnanie dobrej wróżki


No to miłej niedzieli

[skaranie boskie]

Chyba to już powiedziałam, że jestem Twoją fanką.

Nie słyszałem, ale miło przeczytać.
Dziękuję Julko.

trudna taka niezmienność

A trudna...
Ale żyjemy i trzeba przejść nad niezmiennością, żeby znaleźć kolory życia.
Dziękuję za zainteresowanie...

Mila - podobne argumenty, już przy okazji tego wiersza przerabiałem. kiedyś tam, na innym portalu.
Dziś wznowiłem temat i cieszę się, że wiersz jest dla Ciebie tak poważną zagadką. Nie dokonam zmian, ale nie z powodu niechęci do nich a priori, tylko dlatego, że są zbędne. Wiersz ma dokładne odniesienia do czegoś, co - jak mówi tytuł - już było. Dlatego musi pozostać niezmieniony.
Niemniej serdecznie dziękuję za próby naprawy.

Dla Was, dziewczyny -

[Miladora]

że wiersz jest dla Ciebie tak poważną zagadką.

Nie jest zagadką.
Mimo tych urwanych myśli można go odczytać bez trudu.
Ja się tylko przyczepiłam do warsztatu, czyli sposobu przekazania treści - czysto technicznego.