Niech już będzie

[coobus]

Nasłuchujesz, wyczekujesz,
zerkasz, zerkasz w stronę drzwi,
bo znów przeszło tyle godzin,
bo znów przeszło tyle dni.
Niby nie chcesz, niby nie,
lecz coś ciało twe przenika,
ściemniasz światło, włączasz płytę,
aksamitna gra muzyka.

Stanie w drzwiach radosny taki,
wręczy ci wymięty kwiatek,
wielki koszyk pięknych kłamstw,
jakieś ciastka na dodatek,
powie, że nie kocha żony,
że jest biedny, że jest sam,
że ty tylko, że ty właśnie,
jesteś inna
niż te tam.
I jak zawsze pewną dłonią
sięgnie po bezwolne ciało,
potem rozwalony w łóżku
utnie sobie drzemkę małą,
potem pójdzie, a ty znowu
zmyjesz z siebie pot i łzy,
ciało mydłem wyszorujesz,
wyszorujesz aż do krwi.
I pomodlisz się do Pana,
by cię chronił ode złego,
by tak już ostatni raz,
bo już dość,
bo starczy tego.

A po kilku pustych dniach,
znów w lodówce szampan schłodzisz
i niepokój twój odżyje,
jakoś długo nie przechodzi.
Niech już będzie,
skoro musi,
niech już będzie,
co ma być,
byle tylko nie samotność,
by zapukał ktoś do drzwi.

[Gloinnen]

Smutny ten wiersz.
Dreptanie w miejscu nic nie daje. I godzenie się na coś, co nie daje szczęścia, co jest iluzją, fałszerstwem, jedynie z obawy przed tym, że może być gorzej. Ze strachu przed samotnością. Wtedy można najbardziej się uwikłać. Czy to, co takie "wyżebrane", "wyczekane" - za wszelką cenę - ma jakąkolwiek wartość? Zresztą pogrążanie się w inercji i poprzestawanie na byle czym i na byle jak zamyka drogę do poszukiwań. Świat jest pełen wyzwań i niespodzianek, tylko trzeba wyjść z czterech ścian. Uwierzyć, że należy się od życia coś więcej, niż wymięty kwiatek i koszyk pełen kłamstw. W przeciwnym wypadku człowiek zawsze będzie miało poczucie, że omija go to, co najlepsze. Wtedy bierze tombak za złoto. Albo ma świadomość, że to tylko tombak, ale utwierdza się w przekonaniu, że na nic więcej nie zasługuje, sam siebie skazując na "niech już będzie". I wówczas nie ma wyboru. W gruncie rzeczy więc można mówić o pewnego rodzaju zniewoleniu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Maryla Stelmach]

wzruszył mnie ten wiersz. taki prawdziwy.

[Ewa Włodek]

bardzo to smutne, Coob, i tak bardzo - prawdziwe. Jakże często widać "w realu" takie właśnie losy. Niestety...

serdeczność posyłam...
Ewa

[skaranie boskie]

Rzeczywiście smutny.
A przecież bardzo życiowy. Wiele osób na świecie często zadowala się takim wyrobem czekoladopodobnym. I zgadnąć trudno dlaczego.

A tak na marginesie...
Co robi statystyczny mężczyzna po udanym seksie?
5% zasypia
5% zapala papierosa
90% ubiera się i idzie do domu.

[Malwina]

Osiecka jak żywo, jesteś Jej zdolnym uczniem, nie ma co... Pozdrawiam wiosennie:)

[atoja]

90% ubiera się i idzie do domu.

ubiera się i wraca do żony

czyż nie tak ?

lecz ta pani nie tylko z wiersza Coobusa woli patrzeć w swoje lusterko

no, no... Coobus znasz Ty duszę naiwnych kobietek

[iTuiTam]

Nasłuchujesz, wyczekujesz,
zerkasz, zerkasz w stronę drzwi,
bo znów przeszło tyle godzin,
bo znów przeszło tyle dni.
...
Niech już będzie,
skoro musi,
niech już będzie,
co ma być,
byle tylko nie samotność,
by zapukał ktoś do drzwi.

Historia jakich ponoć wiele, rzeczywistość dla wielu kobiet, mężczyzn, bo myślę, że i on i ona na swój sposób są samotni.
Oczywiście w idealnym świecie, każda ona miałaby swojego onego i żyliby szczęśliwie usypiając i budząc się razem.
Jednak świat nie jest idealny, my w nim też nie. Czasami dużo upływa wody, zanim zauważamy, że to prawda i przystajemy na nią.

Zadawalanie się surogatami, namiastkami jest może najlepszym wyjściem, jeśli nie ma innego.

Lubię Twoje wiersze, klimaty, Coobus-iu.
serdecznie
iTuiTam

[anastazja]

smutasek jak się patrzy, samo życie, zamyśliłeś mnie cobusiku

[Leon Gutner]

Zawsze są dwie strony medalu . Nic nie jest tylko czarne i białe . W tej sprawie każdy po trochu ma rację i każdy po trochu jej nie ma.
Wszystko zależy od perspektywy , sytuacji , punktu widzenia , charakteru .

A sam wiersz jak zawsze u Cooba z niesamowicie zawieszonym klimatem melodycznym rytmem i specyficznym ujęciem tematu .

Z podziwem L.G.