Dziwnym sposobem

[Leon Gutner]

Z dnia na dzień wolno odmieniło
zimę co nagle ciśnie bardzo
z ochotą czas się rozrósł w miłość
jak przypadłość

twarde staranie wyszło z mody
lecz dom jest ciągle tylko domem
w sukienkach i w apaszkach chodzi
senny omen

zostałaś a ja ruszam w drogę
gdzie zakręt sypia za zakrętem
raz bywa wschodem – raz zachodem
to co święte

i myślę - długo będziesz sama
lecz nie chce fatum wabić losu
życie czasami jest jak dramat
w dziwny sposób



Olsztyn styczeń 12

[Maryla Stelmach]

podoba mi się.

[Ewa Włodek]

ech, te rozstania...Jest, nastrój, Leonie...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

Dziękuję Marylo za upodobanie .

I tobie Ewo za nastroje

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Dziwnym sposobem ja też lubię takie wiersze.

Ale, Leonku, ostatnie wersy byłyby płynniejsze, gdyby miały po 5 zgłosek, a nie po 4.
Zobacz różnicę:
- i myślę - długo będziesz sama
lecz nie chce fatum wabić losu
życie czasami jest jak dramat
w dziwny sposób

- i myślę - długo będziesz sama
lecz nie chce fatum wabić losu
życie czasami jest jak dramat
w przedziwny sposób

Miłego

[coobus]

Czas się rozrósł w miłość, zdarza się. A to co święte, raz bywa wschodem, raz zachodem. A więc co? Rozstanie, niemal ucieczka. Czy uzasadniona, tego czytający nie wie. Ale wie, że trafił na dobry wiersz. Pisany dobrze znanym już piórem.
Kolejny wyraz uznania, Leo