samotność mima

[Mariusz]

nie powiem złego słowa dobrego nie zmyślę
język kołkiem stoi zaprzeczając mimice
która sił ostatkami krótki impuls wyśle
nie wrzucaj bilonu do melonika życzeń

małpka kataryniarza drwi z zażenowaniem
z indolencji ruchów niemego marzyciela
wieczorem pustoszeje centrum dobrych manier
malowany błazen milcząco się uśmiecha

kiedy zmyje makijaż smogiem przyplamiony
i splunie przez ramię tęsknoty się nie bojąc
to nadal jest człowiekiem wciąż iluzję goni
bo jego nadzieja najpewniejszą ostoją

[Leon Gutner]

Temat nie Leonowy choć odbieram lekko przebijającą się przez wersy lirykę
I ta liryka plus dokładność w zapisie przekonuje mnie do wiersza ostatecznie .

Z przyjemnością L.G.

[Maryla Stelmach]

miło poczytać.

[Ewa Włodek]

hmmm, mim "odgrywa" siebie, "odrywając" - świat...To chyba jest podstawowa tajemnica pantomimy. Albo mi się tak wydaje...
Ciekawy wiersz, Baptysta by się - chyba - zadumał, tak, jak ja...

uśmiech posyłam...
Ewa

[Miladora]

Podoba mi się temat, Mariuszu.
Ale wykonanie podobałoby mi się bardziej, gdybyś nie zmieniał średniówki w parzystych wersach, bo wybija z rytmu.

Spójrz:
- nie powiem złego słowa / dobrego nie zmyślę - 13/7/6
język kołkiem stoi / zaprzeczając mimice - 13/6/7
która sił ostatkami / krótki impuls wyśle - 13/7/6
nie wrzucaj bilonu / do melonika życzeń - 13/6/7

Bardziej płynny byłby wiersz przy takiej samej średniówce.
Masz przykład:
- nie powiem złego słowa / dobrego nie zmyślę
gdy język kołkiem stoi / wciąż przecząc mimice = 7/6
która sił ostatkami / krótki impuls wyśle
nie podrzucaj bilonu / do cylindra życzeń = 7/6

Również pozostałe zwrotki można w ten sposób dopracować.

A w ogóle przyszło mi do głowy, że z tego byłby ładny sonet przy odrobinie dobrej woli.

Miłego