chłód

[coobus]

stawiam stopę na ziemi
chcę ją poczuć pod sobą
bo w niej twardość kamieni
i siła
przysłonięte portfelem
serce karmi się tlenem
dawkowany
haustami
dopijam

zasklepione powieki
przepłukuję kroplami
zawsze kilka
w pobliżu się trafi
ze swym dachem podłogą
świat zamieszkał tuż obok
schorowany
cherlawy
nijaki

gdzieś pod skórą stwardniałą
stare rany ropieją
surowica
ambicja
zgnuśnienie
nigdy skrzydeł nie miałem
macam plecy zbolałe
skąd więc blizny
skąd ciężar
swędzenie

pod nogami plwociny
znaczą drogę pogardy
pluła złością
goryczą
i śliną
głodna ofiar niezgody
czerwieniła swe ślady
nim zaległa
wśród błota
i gliny

stawiam stopę na ziemi
nie wydarzy się cud
wszędzie szorstkość kamieni
i chłód

[Leon Gutner]

I tak właśnie Leo postrzega poezję .
Tu jest miejsce na wszelkie żale pretensje i zawodzenia .
To leczy duszę .

Kolejny znakomity Coob .

Po raz kolejny z zazdrością L.G.

[agafb]

Pozbawiony złudzeń , ale i napisany bardzo dobrze. Konsekwentnie poprowadzony temat. Z przyjkemnością przeczytałam. a

[anastazja]

stawiam stopę na ziemi
nie wydarzy się cud
wszędzie szorstkość kamieni
i chłód

Jakże realistyczny obrazek cherlawego życia. Pozdrawiam z optymizmem coobusiku.

[marta zoja]

Porusza mnie siła kamieni, ile na naszej drodze do przebycia. Czy zaznaczając nasze życie przez trudne doświadczenia hartujemy się w sile i wytrwałości. Piękne poruszające słowa, o tym co niesie rzeczywistość, czasami bezwzględna. Może to ślady po skrzydłach, tak Cię poruszają i uwrażliwiają na świat. Z pochyleniem nad cudem życia dla Ciebie

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Fajnie bawisz się rymami . Raz krzyżowy, raz prosty...
Uczę się właśnie rymować, a to jest tekst, z którego można się pouczyć .

[Ewa Włodek]

stopa na ziemi - realizm peela, taki - do bólu. U tego peela nie ma już miejsca na nic, tylko twarda ziemia pod stopami, bo wszelkie wzloty, drgnienia nadzieje i inne inności - ma za sobą... Fajna formę nadaleś Swojej mysli, Coob...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[iTuiTam]

stawiam stopę na ziemi
chcę ją poczuć pod sobą
bo w niej twardość kamieni
i siła
...
stawiam stopę na ziemi
nie wydarzy się cud
wszędzie szorstkość kamieni
i chłód

Coobus-iu, spodobała mi się rytmika wiersza i metaforyka.
Najbardziej mówią do mnie dwie pierwsze części i końcowa.
Całość widzę jak nie tyle stąpanie po ziemi a zstąpienie z wyższej realności, metafizycznej trochę a trochę naiwnej i marzycielskiej.
Kamienie, pomijając skojarzenia, jakie mogą wywołać, nie zawsze są szorstkie. Nie po wszystkich jednak można chodzić bez konsekwencji. Ale chodzenie boso po ziemi - twardej - pobudza wiele zmysłów, tak twierdzą niektórzy.

serdecznie
iTuiTam

[Gipsy]

Pięknie. Gratuluję:))

[nienażarty]

dobry wiersz i jednocześnie dobrze poprowadzone rymy z pomysłem

nienażarty się nażarł
pozdrawiam