paź dzierga nikiforowo

[atoja]

paź dzierga nikiforowo


coraz bardziej kurczy się nasz pejzaż
za szybą

zmierzch już utkał srebrne nitki
na jabłoni
po opłotkach łażą smętki
zaplatając ciasne dni
w rozciągnięte noce

paź dzierga nikomu
niepotrzebny
szal

na płocie
wątłe dłonie rozwieszą kolory
ku uciesze dzieci
i poetów

przy kuchennym stole obieramy
jabłka
z coraz dłuższych skórek


X. 2013
z cyklu
mensis ex mense,