idę na wagary

[atoja]

idę na wagary


w czapce niewidce przemknę się chyłkiem
przed wzrokiem mętnym niby logarytm
wytrzepię z dłoni kredowy pyłek

i chociaż w błocie ugrzęzły buty
nogi tak biegną jak nie do pary
lekko bez strzemion i bez wodzy

wysokim brzegiem gdzie dawne ślady
wyryły w ścieżce znak papilarny
a szałas lasu spokojem wabi

suche polana ułożę w stożek
sprawdzę czy żyją jeszcze chachary
i tanim winem toasty wzniosę

a kiedy zmierzch się trawom pokłoni
głosem Cesarii zadrży dąb stary
pogładzę mądrość spękanej kory

i pójdę na wagary


2013